Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lutego 2005 r., sygn. VI SA/Wa 424/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : asesor WSA (spraw.) Protokolant: Piotr Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2005r. sprawy ze skargi K. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]. z dnia [...] grudnia 2003r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1.uchla zaskarżoną decyzje i poprzedzającą ją decyzję 1.orzeka ,że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz K. L. kwotę 2815( dwa tysiące osiemset piętnaście )zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

W dniu [...] lipca 2003 roku, podczas kontroli zespołu składającego się z pojazdu marki [...] o nr rej. [...] wraz naczepą typu [...] o nr rej [...], przeprowadzonej w P., na drodze wojewódzkiej nr [...], za pomocą przenośnej wagi do pomiarów dynamicznych o nr fabrycznym [...] i nr miernika [...], posiadającą legalizację Obwodowego Urzędu Miar w G. nr [...] z dnia [...] września 2002 roku, stwierdzono przekroczenie dopuszczalnych nacisków na drugą oś zespołu o 35,65 kN. Protokół z zatrzymania i kontroli pojazdu został podpisany - bez zastrzeżeń i uwag - przez kierującego powyższym zespołem J. J.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] października 2003 roku Zastępca Dyrektora [...] Zarządu Dróg Wojewódzkich obciążył właściciela powyższego zespołu, K. L., karą pieniężną w wysokości 11.400 zł za przejazd zespołem nienormatywnym bez zezwolenia drogą wojewódzką nr [...].

Od powyższej decyzji K. L. wniósł odwołanie, podnosząc, iż - jego zdaniem - pomiar nacisku osi jego samochodu na drogę był dokonany z naruszeniem § 2 ust 2, 4 pkt 4 i 9 zarządzenia nr 39 Prezesa Głównego Urzędu Miar z 22 grudnia 2000 roku w sprawie wprowadzenia przepisów metrologicznych o wagach samochodowych do ważenia pojazdów w ruchu (Dz. Urz. Miar i Probiernictwa nr 6/2000, poz. 40). W opinii odwołującego, waga, na której dokonano zważenia jego pojazdu, nie była odpowiednio przygotowana, a nadto "miejsce dokonywania pomiarów nie spełnia wymogów", gdyż "wykonano je z betonu asfaltowego zamiast betonu cementowego, skutkiem czego nawierzchnia nie spełnia norm wytrzymałości na ściskanie. Okoliczność ta ma niewątpliwie bezpośredni wpływ na wynik pomiarów i prowadzi do ich zafałszowania". K. L. podkreślił, iż nałożenie nań kary stanowi przykład niedopuszczalnego prymatu interesu społecznego nad interesem jednostki, co pozostaje w sprzeczności z art. 7 i 8 k.p.a.