Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 lutego 2005 r., sygn. II SA/Ol 1035/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Asesor WSA Irena Szczepkowska Asesor WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2005 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie pozbawienia uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia l czerwca 2004r. Nr "[...]" Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił zmiany decyzji własnej z dnia 6 lipca 1999r. Nr "[...]" w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich Z. W. W uzasadnieniu decyzji z l czerwca 2004r. organ wskazał, iż Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 16 lutego 2000r. sygn. akt "[...]" oddalił skargę Z. W. na decyzję z 6 lipca 1999r. w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich. Następnie Sąd ten wyrokiem z 17 grudnia 2002r. sygn. akt "[...]" oddalił skargę strony o wznowienie postępowania sądowego. Z. W. nie pogodził się z pozbawieniem go uprawnień kombatanckich i pomimo ostatecznej decyzji Kierownika Urzędu kilkakrotnie zwrócił się z prośbą o ich przywrócenie. Prośba taka została wniesiona m. in. pismem z dnia 20 stycznia 2004r. Kierownik Urzędu wskazał, iż intencją strony zawartą w tymże wniosku była zmiana niekorzystnej dla niej decyzji z 6 lipca 1999r. w trybie nadzwyczajnym. Z uwagi na fakt nie podania postawy prawnej żądania, wniosek strony został potraktowany stosownie do dyrektywy art. 235 § l Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: kpa) jako wniosek o uchylenie decyzji organu w trybie art. 154 § l kpa. Kierownik Urzędu argumentował dalej, iż decyzja ostateczna na mocy, której żadna ze stron nie nabyła prawa może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji, jeżeli za zmianą decyzji przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony. W ocenie Kierownika Urzędu strona nie wykazała, by za uchyleniem decyzji z 6 lipca 1999r. przemawiał interes społeczny lub słuszny interes strony, a z akt nie wynika, by Z. W. spełniał którąkolwiek przesłankę przyznania czy też zachowania uprawnień. Z. W. nabył uprawnienia kombatanckie decyzją ZW ZBoWiD z dnia 3 czerwca 1976r. z tytułu "utrwalania władzy ludowej" od l października 1949r. do 17 kwietnia 1952r. i od 12 listopada 1952r. do 31 grudnia 1952r. W okresie tym Z. W. pełnił zasadniczą służbę wojskową w "[...]". W myśl art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002r. Nr 42, póz. 371) pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze "uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej". Osoby te zachowują uprawnienia w sytuacji, gdy zostanie wykazane, że uczestniczyły w wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 lub że uprawnienia te uzyskały z tytułów określonych w ustawie, bądź też jako żołnierze z poboru pełniły służbę wojskową w Wojsku Polskim w okresie od 10 maja 1945r. do 30 czerwca 1947r. Zgodnie natomiast z art. l ust. 2 pkt 6 za działalność kombatancką uznaje się uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wherwolru. Z akt sprawy nie wynika, ażeby Z. W. uczestniczył w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Armii Powstańczej oraz grupami Wehrwolfu. Ponadto strona rozpoczęła służbę wojskową po 1947r. Kierownik Urzędu wskazał również, iż dokumentacja zgromadzona w sprawie pozwala ustalić, iż jednostka w której pełnił służbę Z. W. brała udział w walkach jedynie z reakcyjnym podziemiem.