Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 lutego 2005 r., sygn. II SA/Łd 799/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień, Sędziowie: Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, Asesor Arkadiusz Blewązka (spr.), Protokolant Referent stażysta Izabela Wędrak, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. R. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego oddala skargę. -

Uzasadnienie

Sygn. akt: II SA / Łd 799 / 04

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...], Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie przepisów art. 2 i art. 4 ust. 1, 2, 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu sprawy T. R. - uchylił decyzję własną z dnia [...], Nr [...] umarzającą postępowanie administracyjne i odmówił przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.).

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ podniósł, iż T. R. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], Nr [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego ze względu na niezachowanie terminu określonego w art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). W ocenie organu wniosek strony o ponowne rozpatrzenie sprawy zasługuje na uwzględnienie, bowiem wyrokiem z dnia 17 czerwca 2003 roku w sprawie sygn. akt P 24/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku z przepisem art. 2 oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W tym stanie rzeczy zasadne było uchylenie decyzji o umorzeniu postępowania.