Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 lutego 2005 r., sygn. II SA/Łd 357/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.), Sędziowie: NSA Ewa Markiewicz, Asesor Ewa Cisowska-Sakrajda, Protokolant asystent sędziego Dominika Janicka, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi R.S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uprawnień kombatanckich 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...]; 2) zasądza z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz adwokat E.S. - Spółka Adwokacka w Ł. ul. A 121 m 3 kwotę 254 (dwieście pięćdziesiąt cztery) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu; 3) zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz R.S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu wpisu od skargi.

Uzasadnienie

II SA/Łd 357/04

UZASADNIENIE

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną na podstawie art. 1 - 4 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 r., Nr 42, poz. 371 z późn. zm.) odmówił R.S. przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu decyzji podano, iż R.S. wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu służby w Wojsku Polskim w latach 1953 - 1954 i represjonowania ze względów politycznych podczas służby - ciężkie pobicie przez przełożonych. Po rozpoznaniu wniosku strony organ stwierdził, że wskazany przez stronę tytuł uprawnień nie jest przewidziany przepisami ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy R.S. ponownie wskazał, że w latach 1953 - 1954 odbywał służbę wojskową, był poniżany i bity do nieprzytomności ze względów politycznych. W stanie wojennym prześladowany był przez Urząd Bezpieczeństwa i Milicję Obywatelską. Kilkakrotnie wzywano go do Komendy Wojewódzkiej w P., gdzie był bity, kopany i zmuszany do pisania różnych oświadczeń, w których zobowiązywał się nie namawiać ludzi do występowania przeciwko władzy ludowej. Do pracy wracał ze śladami pobicia, co potwierdzają świadkowie w złożonych dokumentach. R.S. podniósł, że w czasie wojny jako młody chłopiec był łącznikiem. Kierowali nim rodzice, znajomi oraz starsi ludzie, którzy należeli do Armii Krajowej. Do Armii Krajowej należała cała jego rodzina - obecnie nie żyją, są oświadczenia.