Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 lutego 2005 r., sygn. II SA/Kr 774/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Danielec (Spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec NSA Krystyna Kutzner Protokolant Monika Pilch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2005 r. sprawy ze skargi D. M. na decyzję Wojewody z dnia 13 lutego 2002r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13 lutego 2002 r. Nr [...] Wojewoda na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960) po rozpatrzeniu odwołania D. M. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] grudnia 2001 r., nr [...] orzekającej o odmowie wymeldowania I. A. -F., N. A. -F. oraz niepełnoletnich dzieci G. A. -F., R. A. -F., z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...] - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, że zaskarżoną decyzją wydaną w dniu [...] grudnia 2001 r. nr [...] na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych odmówiono wymeldowania z pobytu stałego I. A. F., N. A. -F. oraz niepełnoletnich dzieci G. A. -F., R. A. -F. z lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...]. W odwołaniu od powyższej decyzji najemca przedmiotowego mieszkania D. M. podnosi, że faktem jest, iż I. A. -F. uzyskała dla siebie korzystny wyrok sądowy w sprawie wstąpienia w stosunek najmu przedmiotowego mieszkania, jednakże wyrok ten nie uzyskał prawomocności, ponieważ skarżąca D. M. -wniosła od niego apelację. Natomiast jest zdania, że powoływanie się przez organ I instancji na prawa, jakie uzyskałby N. A. -F. w chwili wstąpienia przez jego żonę w stosunek najmu obok D. M. jest przedwczesne. Ponadto podnosi, że N. A. -F. nigdy nie zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu, a sporadycznych wizyt w tym mieszkaniu trwających kilka lub kilkanaście dni nie można traktować jako stałego zamieszkiwania. Twierdzi, że chęć powrotu do Polski i mieszkania w lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...] nie jest wystarczającym argumentem na potwierdzenie faktu stałego zamieszkiwania w wymienionym wyżej lokalu. Skarżąca przyznaje, że od września 2001 roku I. A. -F. faktycznie przebywa wraz z dwójką małoletnich dzieci G. i R. A. -F. w tym mieszkaniu. Jednakże nie posiada uprawnień do zamieszkiwania w nim, ponieważ najemca tego lokalu D. M. składając wniosek o wymeldowanie wyżej wymienionych z przedmiotowego mieszkania, cofnęła takowe uprawnienia.