Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 2 lutego 2005 r., sygn. II SA/Bd 1039/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA: Jan Grzęda Sędzia WSA: Małgorzata Włodarska (spr.) Asesor WSA: Ireneusz Fornalik Protokolant: Magdalena Gadecka po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2004 r., nr [...] w przedmiocie specjalistycznych usług opiekuńczych oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...]2004 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 50 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 12.03.2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., po rozpatrzeniu odwołania H. S. od decyzji Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w T. z dnia [...]2004 r. nr [...] przyznającej jemu specjalistyczne usługi opiekuńcze w wymiarze 1 godziny dziennie w dni robocze, w okresie od [...] 2004r. r. do [...]2004 r. za 25% odpłatności stawki podstawowej, to jest 2,49 zł za godzinę - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając swoje stanowisko Kolegium wskazało, iż świadczenia społeczne mają charakter uznaniowy i ustawodawca pozostawił organowi ocenę tego, jakie środki pieniężne ma przeznaczyć na pomoc społeczną. Organ przyznając pomoc wziął pod uwagę to, że skarżący wraz z małżonką uzyskuje miesięczny dochód w kwocie 2013,21 zł, jak również to, że w B. mieszkają ich dwie córki, które zgodnie z przepisami prawa mają obowiązek uczestniczyć w zapewnieniu opieki rodzicom. Świadczenie z pomocy społecznej ma być jedynie uzupełnieniem działań rodziny w zapewnieniu opieki.