Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 stycznia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 345/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Jagielska ( spr. ) Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka Asesor WSA Andrzej Wieczorek Protokolant - Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2005r. sprawy ze skargi "P." Sp. z o.o. w G. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] września 2003r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego NIFUROKSAZYD 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Urzędu Patentowego RP na rzecz "P." Spółka z o.o. kwotę 1600zł ( jeden tysiąc sześćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

"P." Spółka z o.o., zwane dalej skarżącym, wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] września 2003r. o nr [...] domagając się jej uchylenia w całości. Zaskarżoną decyzją Urząd Patentowy unieważnił prawo z rejestracji znaku towarowego słownego NIFUROKSAZYD nr [...] udzielone dnia [...] kwietnia 1990r. na rzecz poprzednika skarżącego - "P.". Ochrona znaku, udzielona na rzecz skarżącego, została przedłużona decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] lutego 1999r. do dnia [...] sierpnia 2008r.

Wniosek o unieważnienie znaku towarowego NIFUROKSAZYD złożył, po wezwaniu go przez skarżącego do zaprzestania naruszania prawa z rejestracji, S. H. - "H." w W. Wnioskodawca zarzucił, iż rejestracja została dokonana z naruszeniem przepisów prawa i zasad współżycia społecznego, a uprawniony był w złej wierze. Nazwa NIFUROKSAZYD funkcjonowała w branży farmaceutycznej jako polski odpowiednik nazwy międzynarodowej NIFUROXAZIDE. Nie mogą być rejestrowane jako znaki towarowe nazwy międzynarodowe, gdyż stanowią nazwy ustalone urzędowo, a takimi są nazwy międzynarodowych substancji farmaceutycznych ustalonych przez WHO i nazwy ustalone w Farmakopei Polskiej. W 1988r. Komisja Nazewnictwa Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego opracowała "Zasady mianownictwa leków" opublikowane w Biuletynie Nazewnictwa Leków Nr 1-2, 1989r. Ustalały one jednolite założenia tworzenia polskich odpowiedników dla nazw międzynarodowych. Miały one możliwie wiernie oddawać brzmienie oryginalne, ułatwiając użytkownikom stosowanie nazw międzynarodowych w realiach stosowania języka polskiego. Skarżący jako profesjonalista musiał znać te zasady i występując o rejestrację znaku działał w złej wierze chcąc zawłaszczyć polskojęzyczną wersję nazwy międzynarodowej.