Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 stycznia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 358/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Bosakirska Sędziowie Sędzia WSA Maria Jagielska Asesor WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Protokolant Andrzej Siwek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2005 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie: odmowy wydania pozwolenia na broń palną sportową oddala skargę

Uzasadnienie

VI SA/Wa 358/04

UZASADNIENIE

Komendant Wojewódzki Policji z siedzibą w [...] decyzja z dnia [...] listopada 2003 r. Nr [...], na podstawie art. 10 ust. 1 i 3 pkt 3 i art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549 ze zm.) oraz w związku z § 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie rodzajów szczególnie niebezpiecznych broni i amunicji oraz rodzajów broni odpowiadającej celom, w których może być wydane pozwolenie na broń (Dz. U. Nr 19, poz. 240) i art. 104 kpa, odmówił wydania L. S. pozwolenia na broń palną sportową.

Opierając się na dokumentach przedłożonych przez wnioskodawcę: licencji Klubu Strzelectwa Sportowego "[...]", licencji strzeleckiej kat. B wydanej przez Polski Związek Strzelectwa Sportowego, patencie strzeleckim, zaświadczeniu klubu o przynależności do klubu "[...]" i o uczestnictwie w zawodach klubowych, opinii [...] Okręgowego Związku Strzelectwa Sportowego oraz pozytywnym orzeczeniu lekarskim, organ administracji stwierdził, iż przynależność do klubu nie może być jedynym dokumentem przekonywującym o konieczności posiadania indywidualnego pozwolenia na broń palną sportową. Wydanie takiego pozwolenia, zdaniem organu administracji, musi być uzasadnione szczególnymi obiektywnymi okolicznościami. Obowiązek zapewnienia właściwego wyposażenie w sprzęt, w tym także indywidualny, spoczywa zdaniem organu, na organizacjach strzeleckich. Ponieważ ustawa o broni i amunicji, jak i ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 ze zm.) nie wymieniają kryteriów jakimi winny kierować się organy Policji przy udzielaniu pozwoleń na broń, organy te samodzielnie, na podstawie przepisów prawa i zebranego materiału dowodowego oceniają, czy w konkretnym przypadku zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie tego pozwolenia. Zdaniem organu administracji, materiał zgromadzony w sprawie pozwolił mu na ocenę, iż stan zaangażowania wnioskodawcy w tę dyscyplinę sportu nie wyróżnia go spośród innych osób ją uprawiających, co wynika także z krótkiego stażu strony w uprawianiu tej dyscypliny sportu. Fakt przedstawienia wnioskodawcy przez prezesa klubu jako wybitnego zawodnika nie zmienia stanowiska organu, który jest zdania, iż sport ten wnioskodawca może kontynuować w oparciu o broń klubową. Przedłożone argumenty strony organ uznał za nieprzekonywujące o zasadności wydania wnioskowanego pozwolenia.