Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 4452/02

Dnia 22 grudnia 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak- sprawozdawca Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz Asesor WSA Anetta Chołuj Protokolant Barbara Głowaczewska po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2004 r. przy udziale sprawy ze skargi S. S. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 1997 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

2

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]Nr [...]Urząd Skarbowy na podstawie art. 2 ust. 1, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1 i ust. 4, art. 10 ust. 1 i ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt. 1, art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), art. 21 § 1 pkt. 1 i § 3, art. 47 § 3, art. 51 § 1, art. 53 § 1 i § 4, art. 207 Ordynacji podatkowej określił za marzec 1997 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług, zaległość podatkową i odsetki zwłoki. Stwierdził organ 1 instancji, że decyzją z dnia [...]Nr [...]stwierdzono wygaśnięcie decyzji w sprawie ustalenia stronie, prowadzącej działalność gospodarczą z zakresu ślusarstwa, wysokości stawki karty podatkowej na 1997 r. W wyniku kontroli okazało się, że strona poza działalnością w zakresie ślusarstwa opodatkowaną kartą podatkową, prowadziła działalność w zakresie hurtu zaopatrzeniowego, w związku z czym winna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Tracąc prawo do opodatkowania w formie karty podatkowej strona utraciła prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 14 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatku VAT. Z materiału dowodowego wynika, że strona przekroczyła w 1996 r. graniczną kwotę sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy, bowiem jej wartość ustalona w oparciu o dowody źródłowe wyniosła brutto [...]., co wynika z wydanych w postępowaniu podatkowym decyzji wymiarowych, w związku z tym stała się podatnikiem podatku VAT. Ustalił organ I instancji wartość sprzedaży biorąc za podstawę dowody sprzedaży towarów i usług, wystawione przez stronę w wartości brutto, a ujawnione w trakcie czynności sprawdzających przeprowadzonych u kontrahentów strony. Wystawione przez stronę rachunki nie zawierały symbolu klasyfikacji, o których mowa w § 38 ust. 7 rozporz. Min. Fin. z dnia 21.12.1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...(Dz. U. Nr 154, poz. 797 ze zm.), w związku z czym organ, na podstawie nazw towarów i usług, dokonał stosownego podziału wg stawek podatkowych 7 i 22 %, uznając je za właściwe dla sprzedaży danego towaru lub usługi, stosując tam gdzie było to możliwe do ustalenia stawkę obniżoną. Wskazując na przepis art. 15 ust. 1 ustawy stwierdził organ, że podstawa opodatkowania została ustalona metodą "w stu". Ponieważ strona nie była zarejestrowanym podatnikiem VAT, zgodnie z art. 25 ust. 3 ustawy nie wystąpił podatek naliczony.