Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Wr 1482/02

Sygn. akt WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Zygmunt Wiśniewski Sędziowie WSA - Anna Siedlecka - Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) Protok- Protokolant - Iwona Borecka po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 24 kwietnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 lutego 2002 r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145a i art. 150 § 1 i § 3 kpa Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. odmówiło uchylenia ostatecznej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. z dnia 222 września 1998 r. Nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia 6 sierpnia 1998 r. Nr 2, odmawiającą B. T. przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności gruntu w wielkości 3,8% udziału w działce nr 32/20, położonej we W.-G.

W uzasadnieniu organ uznał, iż w rozpatrywanej sprawie nie zaistniały przesłanki z art. 145a § 1 kpa, na które powołuje się we wniosku o wznowienie postępowania B. T., a które stanowiłyby podstawę do wzruszenia ostatecznej i prawomocnej decyzji administracyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Zważono nadto, iż według art. 145a § 1 kpa można żądać wznowienia postępowania wówczas, gdy akt notarialny, na podstawie którego wydano decyzję administracyjną, został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 grudnia 2000 r., na który powołuje się wnioskodawca, dotyczy art. 1 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności, jako że ten przepis okazał się niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wznowienie postępowania administracyjnego i ewentualne uchylenie ostatecznych orzeczeń z powołaniem się na wspominany wyrok Trybunału Konstytucyjnego odnosiłby się, zdaniem organu, wyłącznie do decyzji wydanych na podstawie art. 1 ust. 5 pkt 2 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności. Wyrok ten umożliwiłby zatem wyeliminowanie z obrotu prawnego tylko decyzji odmawiających takiego przekształcenia z powodu braku przesłanki z art. 1 ust. 5 pkt 2 tejże ustawy. Przepis ten, jak pisze organ, wprowadził bowiem dwa ustawowe warunki omawianego przekształcenia - a mianowicie złożenie wniosku do dnia 31 grudnia 2000 r. przez wszystkich współużytkowników wieczystych (pkt 1), gdy jednocześnie w wyniku przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności współużytkownicy wieczyści staną się wyłącznymi współwłaścicielami całej nieruchomości gruntowej (pkt 2). Ten drugi warunek stawiał w gorszej sytuacji współużytkowników wieczystych i właścicieli lokali położonych w budynkach, w których nie wszystkie lokale zostały wyodrębnione i wykupione, gdyż tacy współużytkownicy wieczyści nie mogli stać się wyłącznymi współwłaścicielami całej nieruchomości gruntowej, skoro do części niewykupionej prawo to przysługiwało nadal Skarbowi Państwa lub odpowiedniej jednostce samorządu terytorialnego. Właśnie z powodu nierównorzędnego traktowania przez ustawę współużytkowników wieczystych będących jednocześnie właścicielami odrębnych lokali, Trybunał Konstytucyjny uznał warunek z art. 1 ust. 5 pkt 2 za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Utrata mocy obowiązującej tego przepisu umożliwia zatem, jak wskazuje organ, wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145a § 1 kpa w tych sprawach, w których wnioskodawcy spełnili pierwszy warunek, tj. wszyscy współużytkownicy wieczyści wystąpili do dnia 31 grudnia 2000 r. o przekształcenie (czyli spełnili warunek wskazany w art. 1 ust. 5 pkt 1), lecz odmówiono im przekształcenia z powodu braku przesłanki określonej w art. 1 ust. 5 pkt. 2.