Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 1924/03

I SA/ Wr 1924/03 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 7 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński, Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi A spółki z o.o. w S. D. - obecnie B spółki z o.o. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 1999r. I. uchyla zaskarżoną decyzję II. orzeka, że decyzja opisana w pkt I nie podlega wykonaniu III. zasądza na rzecz strony skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 10.105,70 zł (dziesięć tysięcy sto pięć złotych 70/100) tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Inspektor Kontroli Skarbowej przy Urzędzie Kontroli Skarbowej we W. w wyniku czynności kontrolnych przeprowadzonych u podatnika firmie A z o.o. w S. D. - (obecna nazwa firmy B spółka z o.o.) stwierdził, iż za miesiąc grudzień 1999r. podatnik zawyżył podatek naliczony. Inspektor Kontroli Skarbowej uznał, iż wydatki poniesione z tytułu użytkowania programu komputerowego (określone jako "opłata licencyjna") na podstawie umowy zawartej z firmą C spółka z o.o. z dnia [...] nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, w związku z czym na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wydatek ten nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Nie uznano również za koszt uzyskania przychodu wydatków w kwocie [...] stanowiących część kosztu zakupu usługi w firmie D s.c. polegającej na obsłudze regionu pomorskiego. W trakcie postępowania organ I instancji ustalił, iż spółka D przyjęła jako podstawę naliczania przez siebie wynagrodzenia za wykonaną usługę - wartość sprzedaży nie tylko dla klientów rejonu pomorskiego, lecz również dla firmy E S.A. z Z. z województwa małopolskiego. Powyższe zdaniem inspektora kontroli skarbowej było sprzeczne z postanowieniami umowy z dnia [...] zawartej między podatnikiem a osobami fizycznymi F - późniejszą spółka D. Organ kontrolujący uznał, iż sprzedaż dla rejonu pomorskiego wynosiła [...] (a nie jak wykazał podatnik [...]), zatem wynagrodzenie prowizyjne za obsługę rejonu pomorskiego stanowiło [...] netto, a nie [...], co czyni iż kwota [...]nie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.