Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2004 r., sygn. III SA/Wa 116/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Jarecka (spr.), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Asesor WSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...]. 09. 2003 r. nr [...]; 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości; 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącego kwotę 115 zł (sto piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu [...].09.2003r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. decyzją nr [...] określił skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r. W uzasadnieniu decyzji podniósł, iż weryfikacja zeznania podatkowego PIT-37 za 2002r. złożonego przez rozliczających się wspólnie, skarżącego i jego żonę wykazała, iż w wierszu "inne źródła" wskazali oni przychód i koszty uzyskania przychodu w kwocie 3.183,67 zł, nie zadeklarowali dochodu oraz zadeklarowali pobraną zaliczkę na podatek dochodowy w kwocie 636,70 zł. Zdaniem Naczelnika US niezgodności dotyczyły przeniesienia do zeznania danych zawartych w informacji PIT-8B wystawionej dla skarżącego przez E. R. S.A. Zgodnie z oświadczeniem tej Spółki dochód wyszczególniony w pozycji "inne źródła" w wystawionej informacji PIT-8B zawiera zwrot kosztów podróży skarżącego na posiedzenie Rady Nadzorczej prywatnym samochodem osobowym. Zdaniem Naczelnika US zwrócone koszty nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16, ani pkt 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.; dalej u.o.p.d.f.) ponieważ odbyte podróże nie miały charakteru podróży służbowych w myśl art. 77 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.; dalej Kodeks pracy), a skarżący nie był pracownikiem spółki w myśl powołanych przepisów. W związku z powyższym, kwotę ta należało uznać za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku, z art. 13 pkt 7 u.o.p.d.f. i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.