Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. VI SA/Wa 61/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Asesor WSA Andrzej Czarnecki Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi S. L. i S. B. - M. s.c. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2003r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2003 r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.) oraz art. 104 K.p.a., po rozpatrzeniu wniosku p. S. B., współwłaściciela firmy M. s.c. [...], z siedzibą w Z., zezwolono na uprzywilejowanie w ruchu drogowym pojazdu samochodowego marki [...], nr rej. [...], nr nadwozia [...], w terminie do dnia [...] października 2005 r. w przypadkach, gdy będzie on używany bezpośrednio w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Jednocześnie drugą decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z tego samego dnia ([...] listopada 2003 r.), Nr [...], wydaną na tej samej podstawie prawnej, po rozpatrzeniu wniosku tego samego zainteresowanego odmówiono zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym trzech pojazdów samochodowych następujących marek: 1) [...], nr rej. [...], nr nadwozia [...], 2) [...], nr rej. [...], nr nadwozia [...], 3) [...], nr rej. [...], nr nadwozia [...]. W obszernym uzasadnieniu organ przedstawił czynności, jakich dokonał w toku postępowania w celu wyjaśnienia, czy proponowane do uprzywilejowania w ruchu drogowym pojazdy będą wykorzystywane zgodnie z dyspozycją art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, tzn. w akcjach związanych bezpośrednio z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Ponieważ zakres prowadzonej przez Spółkę działalności nie uzasadniał, zdaniem organu, potrzeby wydania zezwolenia na używanie wszystkich wymienionych we wniosku pojazdów jako uprzywilejowanych w ruchu drogowym, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyraził zgodę na uprzywilejowanie jednego pojazdu firmy M. na okres do dnia [...] października 2005 r., tłumacząc to potrzebą sprawdzenia, po upływie określonego terminu, czy pojazd nadal spełnia warunki prawne, które zdecydowały o jego uprzywilejowaniu w ruchu, tzn. czy wciąż jest używany w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego, oraz odmówił wydania zezwolenia na uprzywilejowanie w ruchu drogowym trzech pozostałych pojazdów objętych wnioskiem Spółki. W uzasadnieniu decyzji odmownej organ stwierdził ponadto, że ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego. Art. 53 ust. 1 tej ustawy stanowi o wyjątkach od ogólnych zasad poruszania się po drogach. Zgodnie z art. 53 ust. 1 pkt 12 powołanej ustawy zezwolenie Ministra Spraw Wewnętrznych może zostać udzielone jedynie jednostkom, których pojazdy, proponowane do uprzywilejowania w ruchu drogowym, będą używane w związku z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Zgodnie z dotychczasową linią orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy to stałego i bezpośredniego wykorzystywania pojazdów, nie zaś w hipotetycznych sytuacjach, które mogą wystąpić w nieokreślonej przyszłości. Przedmiotem działalności firmy M. s.c. [...] jest m.in. transport sanitarny. W ramach tej działalności zostały zawarte umowy z [...] w Z. Na podstawie umowy z dnia [...] stycznia 2003 r. świadczone są usługi transportu sanitarnego w zakresie przewozu chorych wymagających konsultacji lekarza specjalisty lub wykonania badań diagnostycznych w innym zakładzie opieki zdrowotnej, przewozu chorych do innego zakładu w celu kontynuacji leczenia w przypadku schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu oraz przewóz osób z dysfunkcją narządów ruchu, niezdolnych do korzystania ze środków komunikacji masowej do miejsca zamieszkania po zakończonym leczeniu. Tak więc nie każdy przewóz sanitarny związany jest z koniecznością korzystania z pojazdu uprzywilejowanego w ruchu drogowym, natomiast ze zgromadzonych dokumentów nie wynika, że wszystkie pojazdy wykorzystywane są stale w akcjach związanych bezpośrednio z ratowaniem życia lub zdrowia ludzkiego. Na podstawie powyższego organ stwierdził, iż bezpośrednio do ratowania zdrowia lub życia wykorzystywany był pojazd, którym świadczone są usługi przewozu chorych do innego zakładu w celu kontynuacji leczenia w przypadku schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu. W związku z tym wydano zezwolenie na korzystanie z pojazdu [...], nr rej. [...], nr nadwozia [...]. Ponieważ wnioskodawca nie wskazał pojazdu, którym realizowane są te usługi, uprzywilejowano najnowszy z proponowanych pojazdów. Wydania zezwoleń na pozostałe pojazdy nie uzasadnia realizacja innych świadczeń wynikających z zawartych umów, zwłaszcza że [...] w Z. korzysta również z usług [...] w Z. Za wydaniem zezwolenia nie przemawia również podniesiony przez Spółkę argument, że nie chce się ona "...znaleźć w sytuacji kiedy brak zezwolenia na uprzywilejowanie pojazdu, a tym samym szybszy dojazd do najbliższej specjalistycznej placówki medycznej w sytuacji nagłego pogorszenia zdrowia przewożonego pacjenta może być przyczyną oskarżenia naszej Spółki o spowodowanie głębszego uszczerbku na zdrowiu." Nie bez znaczenia jest również i to, że ograniczenie liczby pojazdów korzystających z uprzywilejowania w ruchu drogowym ma wpływ na bezpieczeństwo pozostałych uczestników tego ruchu. Poruszanie się bowiem pojazdu uprzywilejowanego w warunkach natężającego się stale ruchu drogowego powoduje dodatkową dezorganizacje i zagrożenie bezpieczeństwa innych uczestników ruchu.