Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2004 r., sygn. III SA/Wa 188/04

W toku postępowania o umorzenie zaległości podatkowej lub o umorzenie odsetek za zwłokę nie można, co do zasady, kwestionować i weryfikować co do meritum rezultatów postępowania, w wyniku którego one powstały. Postępowanie prowadzone na podstawie art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie może być bowiem traktowane jako "dodatkowa instancyjność", gdyż inne są jego cele i przesłanki podejmowania w jego ramach rozstrzygnięć.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Marii i Krzysztofa W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek od zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. - oddala skargę.

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia 29 grudnia 2003 r. (...) Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzenia odwołania Marii i Krzysztofa W. - skarżących w niniejszej sprawie, utrzymał w mocy decyzję z dnia 26 września 2003 r. (...) Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego W.-Ś. odmawiającą skarżącym umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r.

Jak wynika z akt sprawy, skarżący pismem z dnia 27 sierpnia 2003 r. zwrócili się do Pierwszego Urzędu Skarbowego W.-Ś. z wnioskiem o odstąpienie naliczania i poboru odsetek od należności podatkowej w wysokości 1.720,70 zł, wynikającej z korekty zeznania podatkowego złożonej przez skarżących, dotyczącej dochodów osiągniętych w 1999 r.

W uzasadnieniu wniosku skarżący podali, że w latach 1992-1997 korzystali z ulgi podatkowej, odliczając od dochodu kwotę 64.400 zł, a po zmianie przepisów od podatku kwotę 3.325 zł, z tytułu wpłaty wkładu budowlanego do spółdzielni mieszkaniowej. W 1998 r. ze względu na brak postępu w pracach budowlanych i ciągły wzrost kosztów budowanego mieszkania przenieśli wkład budowlany do innej spółdzielni. Składając zeznanie podatkowe o wysokości dochodów osiągniętych w 1998 r. doliczyli odpowiednio do dochodów oraz do podatku, uprzednio odliczone kwoty i jednoczenie rozpoczęli korzystanie z ulgi podatkowej z tytułu wniesionego wkładu budowlanego do innej spółdzielni mieszkaniowej. Takie postępowanie miało wpływ na wysokość kwoty podatku do zapłaty za 1998 r. i 1999 r. Następnie po zapoznaniu się z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego, skarżący uznali, że taki sposób postępowania był niewłaściwy i w związku z tym dokonali korekty zeznań podatkowych za lata 1998 i 1999. W wyniku tego okazało się, że kwota podatku należnego za 1998 r. jest niższa o 12.700,20 zł od podatku wykazanego w złożonym zeznaniu podatkowym, natomiast prawidłowa kwota podatku za 1999 r. jest wyższa o 1.720,17 zł od podatku wykazanego w zeznaniu. W dniu 21 lutego 2001 r. skarżący złożyli wniosek do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. w wysokości 12.700,20 zł i zwrot kwoty nadpłaty z uwzględnieniem kwoty 1.720,70 zł z tytułu podatku należnego za 1999 r., w wyniku złożonej korekty zeznania podatkowego za ten rok. Skarżący podkreślili, że kwota podatku do zapłaty za 1999 r., wynikająca z korekty zeznania podatkowego, nie powstała z ich winy. Zwracając się do Urzędu Skarbowego o uznanie korekt rozliczeń podatkowych za lata 1998 i 1999 skarżący podali, iż wnioskowali o rozliczenie obu kwot wynikających z tych korekt i zwrot wyłącznie ich różnicy. Celem złożenia tych korekt było dokonanie prawidłowego rozliczenia, a nie uszczuplenie dochodów budżetowych, co nie miało miejsca, gdyż obliczone pierwotnie wpłaty zostały dokonane we właściwych terminach. Urząd Skarbowy przekazując w dniu 13 sierpnia 2003 r. kwotę nadpłaty w wysokości 12.700,20 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia 21 lutego 2003 r. nie uwzględnił wniosku skarżących o zwrot nadpłaty za 1998 r. z uwzględnieniem podatku należnego za rok 1999 r. W związku z tym skarżący wpłacili należny podatek za 1999 r. w kwocie 1.720,70 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia 21 lutego 2003 r., tj. od daty złożenia korekty zeznania podatkowego do dnia 27 sierpnia 2003 r., tj. do daty uiszczenia tej kwoty. Skarżący uważają, iż dodatkowe obciążenie ich odsetkami za okres od dnia 30 kwietnia 2000 r. do dnia 21 lutego 2003 r. jest dla nich krzywdzące i stanowi duże obciążenie budżetu rodzinnego, który w wyniku obniżających się wynagrodzeń i trudności w stałym zatrudnieniu, jest coraz niższy.