Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 grudnia 2004 r., sygn. SA/Rz 207/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Ekiert /spr./ Sędziowie NSA Maria Zarębska-Kobak AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant: sekr. sądowy Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] stycznia 2003 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

SA/Rz 207/03

U Z A S A D N I E N I E

Działając na podstawie § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz. Ust. Nr 65, poz. 294 z późn. zm./ w zw. z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30.07.2002 /Dz. Ust. Nr 132, poz. 1115/ oraz art. 104 k.p.a. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...].12.2002 r. nr [...] orzekł o nie stwierdzeniu u Z. M. ur. dnia [...].1946 r. choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu, wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.1983 r.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ ustalił, że Z. M. zatrudniony był w Fabryce "A." w okresie od dnia 12.02.1966 r. do dnia 30.04.1998 r. Pracę rozpoczął na wydziale Montażowym Przyczep, a następnie powołany był do odbycia dwuletniej służby wojskowej. Po ukończeniu służby wojskowej w dniu 29.04.1968 r. przyjęty został na wydział Spawalniczo-Montażowy W-4. Pierwsze dwa lata pracował przy nitowaniu podłużnic do autobusów H-100 nitownicami pneumatycznymi, a kolejne 20 lat pracował jako wiertacz maszynowy i ślusarz-spawacz przy wykonywaniu podłużnic w zespole wiertarek, natomiast jako spawacz używał spawarki wirującej do spawania podłużnic H-9. Na stanowisku tym pracował w systemie 2-zmianowym, przy efektywnym czasie pracy 7 godzin dziennie. Narażony był w tym okresie na występujące czynniki szkodliwe środowiska pracy, jak zapylenie SiO2 i dymy pospawalnicze o poziomach przekraczających normatywy higieniczne oraz na hałas. Od roku 1970 do 1981 r. średni poziom hałasu wynosił w pomiarach 86-96 dB /w większości 90-92 dB/. Natomiast w kolejnych 9 latach do roku 1990 równoważny poziom wynosił 81-86 dB. W roku 1990 Z. M. przez okres 4 miesięcy pracował na kontrakcie zagranicznym w Bułgarii jako spawacz konstrukcji metalowych w hucie żelaza. Na przestrzeni okresu od dnia 1.01.1991 r. do dnia 21.04.1996 r. wyżej wymieniony był zatrudniony w Dziale Gospodarki Mieszkaniowej, przy obsłudze technicznej bloków mieszkaniowych w Spółdzielni Mieszkaniowej /wymiana szyb w oknach, zamków, klamek drzwiowych/ bez narażenia na czynniki szkodliwe. Przez ostatnie dwa lata tj. od roku 1996 do stycznia 1998 r. pracował jako spawacz w Wydziale Spawalniczo-Montażowym W4 przy spawaniu elektrycznym w osłonie CO2 ścian autobusów na linii montażowej. Wykonywał tam również prace ślusarskie przy szlifowaniu spoin szlifierkami tarczowymi o napędzie pneumatycznym. Na tym stanowisku również narażony był na zapylenie SiO2 o stężeniu w granicy NDS, dymy spawalnicze o narażeniu łącznym jako suma krotności NDS od 1,5 - 2,2 oraz na hałas o poziomie 85 dB. Przez ostatnie 4 miesiące oddelegowany był do prac porządkowych w Służbie Utrzymania Ruchu i Wydziale Spawalniczym W4. Była to praca nie narażająca go na czynniki szkodliwe. Z dniem 1.05.1998 r. odszedł z zakładu na zasiłek przedemerytalny. Z. M. objęty był profilaktyczną opieką lekarską przez Przychodnię Pozazakładową przy A. w S. Po zakończeniu zatrudnienia w 2002 r. skierowany został przez lekarza laryngologa do Poradni Chorób Zawodowych w R., w celu zdiagnozowania stwierdzonego u niego wówczas niedosłuchu. W przeprowadzonym tam trzykrotnie poszerzonym badaniu audiometrycznym /audiometria totalna i impedencyjna/ stwierdzono niesymetryczne podwyższenie progu słyszenia, większego stopnia w uchu lewym. Następnie po ocenie narażenia zawodowego wydano orzeczenie lekarskie Nr [...] "o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej".