Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Po 237/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Asesor sąd. Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.ref.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 grudnia 2004 r. przy udziale sprawy ze skargi B.K. na uchwałę Rady Miejskiej O. z dnia 29 stycznia 2004 r. Nr XVI/222/2004 w przedmiocie zarzutów do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały /-/ E. Podrazik /-/ G. Radzicka /-/ A. Łaskarzewska

Uzasadnienie

Rada Miejska O. uchwałą nr XVI/222/2004 z 29.01.2004 r. odrzuciła zarzut B. K., wniesiony w dniu [...].11.2003 r., do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego O. obszaru w rejonie ulicy [...], dotyczący przebiegu drogi przez nieruchomość skarżącej. W uzasadnieniu uchwały podano, iż obszar objęty projektem planu położony jest na obrzeżach miasta, znajduje się tu zespół zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, charakteryzuje go układ prostych równoległych uliczek, częściowo o układzie sięgaczowym, łączących się prostopadle z ulicą [...], układ ten powstał w wyniku parcelacji gruntów rolnych, na skutek działań parcelacyjnych poszczególnych właścicieli nieruchomości powstał przypadkowy układ ulic nie spełniających obecnie obowiązujących przepisów, w tym w zakresie szerokości pasów drogowych. Istniejąca sieć wąskich i ślepych uliczek zagraża bezpieczeństwu publicznemu, utrudnia, a niekiedy uniemożliwia sprawny dojazd oraz manewry pojazdów ciężkich i interwencyjnych, występują także problemy z prowadzeniem sieci infrastruktury technicznej, brak jest też możliwości segregacji ruchu pojazdów i ruchu pieszych. Celem planu jest stworzenie warunków dla kompleksowego uporządkowania struktury przestrzennej oraz poprawy życia mieszkańców, konieczna jest modernizacja struktury ulic osiedla. Rozwiązania przewidziane w projekcie planu zdeterminowane zostały istniejącym stanem zainwestowania terenów. W celu poprawy dotychczasowych warunków konieczne jest wprowadzenie ciągów ulic poprzecznych w stosunku do dominującego układu ulic co pozwoli na zmianę dotychczasowych ulic sięgaczowych na przelotowe, wprowadzenie ulicy o lepszych parametrach-klasy ulicy lokalnej, przyjęcie dla nowych ulic oraz ulic istniejących standardów wymaganych w obowiązujących przepisach. Obszar objęty planem otoczony jest od strony północno-zachodniej i północno-wschodniej kompleksem leśnym, a w przyszłości po stronie wschodniej planowana jest budowa obwodnicy miasta w ciągu drogi krajowej nr [...]. Z powyższego względu dostęp do osiedla jest i będzie musiał być realizowany w przyszłości za pośrednictwem ul. [...], która określona została jako ulica zbiorcza. Kwestionowany przez skarżącą odcinek planowanej ulicy dojazdowej stanowi niezbędny element jednego z najważniejszych ciągów poprzecznego układu ulicznego, łączy on ulicę [...] z ulicą [...], przebiega przez tereny już intensywnie zabudowane, mimo tego przeprowadzenie projektowanego ciągu ulicznego nie będzie wymagało żadnych wyburzeń, ten ciąg uliczny przeprowadzono wykorzystując odcinki już istniejących ulic poprzecznych (ul. [...], ul. [...]) oraz geodezyjnie wyznaczone działki pod ulice. Odcinek pasa planowanej ulicy przecina działkę skarżącej w taki sposób, że jej północna część ze względu na zbyt małą powierzchnię nie będzie mogła być zabudowana odrębnym budynkiem mieszkalnym, może być natomiast wykupiona przez gminę na różne cele. Określanie przeznaczenia poszczególnych terenów mieści się we władztwie planistycznym gminy. Po uchwaleniu planu właścicielom nieruchomości przysługują roszczenia i prawa wynikające z art. 36 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Z tych też powodów w ramach przysługującego władztwa planistycznego - Rada Miasta O. odrzuciła zarzut skarżącej.