Wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Łd 557/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA T. Porczyńska, Sędziowie NSA A. Wrzesińska-Nowacka (spr.), B. Klimowicz, Protokolant : K. Brykalska-Stępień, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2004 roku sprawy ze skargi A Spółki Jawnej z siedzibą w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne 2001 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz A Spółki Jawnej z siedzibą w T. kwotę 5283 (pięć tysięcy dwieście osiemdziesiąt trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Łd 557/04

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił A spółce jawnej z siedzibą w T. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik i listopad 2001 r. Organ kontroli skarbowej stwierdził, iż podatniczka ( w 2001 działająca w formie spółki cywilnej) zaniżyła wysokość podatku poprzez zawyżenie podatku naliczonego od wartości zakupów opodatkowanych związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Uwzględniła bowiem podatek wynikający z faktur wystawionych przez B. Przedsiębiorcy prowadzącemu działalność pod tą nazwą postawiony został zarzut dotyczący wystawiania faktur VAT poświadczających fikcyjne transakcje. Z opinii biegłej, powołanej w postępowaniu przygotowawczym wynika, iż całość zakupów handlowych, dokonywanych jakoby przez W. R. pochodziła od firm nieistniejących w rzeczywistości ( numery NIP tych firm nie zgadzały się z numerami nadawanymi przez właściwe dla nich urzędy skarbowe). Nie mogła zatem nastąpić sprzedaż towaru na rzecz spółki A Ponadto przesłuchiwany dwukrotnie w postępowaniu przygotowawczym W. R. potwierdził, iż nie kupował żadnych towarów handlowych, nie zamawiał też usług transportowych, natomiast od lutego 2001 r. do początków marca 2002 r. wystawiał faktury VAT służące według jego przypuszczeń do wyłudzania zwrotu podatku VAT. Uzyskane z tytułu wystawionych faktur pieniądze, przelane na rachunek jego przedsiębiorstwa, przekazywał osobie trzeciej, sam zaś za wystawianie tych faktur otrzymywał wynagrodzenie. Z tych dowodów Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wyprowadził wniosek, iż skoro W. R. nie dokonywał zakupów towarów (złomu), to nie mógł ich następnie sprzedać spółce A. Wskazał przy tym, iż zeznania W.R. w postępowaniu przygotowawczym były konsekwentne, gdy chodzi o fakt wystawiania faktur potwierdzających fikcyjną sprzedaż. Zmiana jego zeznań odnosiła się jedynie do udziału T. P. w działaniach firmy B. Wiarygodności dowodu z zeznań W.R. nie podważają w ocenie organu zeznania T.P. Treść tych zeznań nie odnosi się do faktu wystawiania faktur, mają one na celu jedynie wykazanie, iż T.P. nie brał udziału w tym procederze. Zeznania T.P. budzą jednak znaczne wątpliwości zarówno z uwagi na to, iż podejmował on próbę obrony własnej osoby, jak i z uwagi na to, iż wcześniej był on skazany na 1 rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata za posługiwanie się fałszywym dokumentem koncesji na wykonywanie transportu międzynarodowego. Wiarygodności zeznań W.R. o wystawianiu faktur VAT mimo niedokonania sprzedaży nie podważają również przedstawione przez podatniczkę dokumenty PZ, według niej związane z fakturami za usługi transportowe, wystawionymi przez E. B., prowadzącego działalność pod nazwą C. Na dowodach PZ brak jest podpisu W.R., potwierdzającego dostawę złomu, a pochodzenie złomu z B. potwierdza jedynie wskazanie jej jako dostawcy w dokumencie PZ. Pozostałe dokumenty, przestawione przez spółkę stanowią niezwiązaną ze sprawą korespondencję z urzędami skarbowymi. W ocenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej spółka A rejestrując w swoich ewidencjach faktury zakupu VAT, wystawione przez W.R. naruszyła zasadę wyrażoną w art. 27 ust.4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11,poz. 50 z późn.zm.). Obniżając zaś należny podatek o podatek naliczony wynikający z tych faktur postąpiła niezgodnie z przepisem § 50 ust. 4 pkt. 5 lit. a Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 109,poz. 1245 z późn.zm). Naruszyła tym samym art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym.