Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Bk 289/04

1. W art. 128 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ ustanowiono ogólną zasadę trwałości decyzji podatkowej, natomiast w art. 240 wspomnianej ustawy wyliczono w sposób wyczerpujący podstawy wznowienia postępowania. Oznacza to, więc, że niedopuszczalne jest wznowienie postępowania na podstawie innej, niż wskazana w art. 240 par. 1 Ordynacji podatkowej, a naruszenie zakreślonych we wspomnianym przepisie ram wznowienia postępowania stanowiłoby rażące naruszenie prawa będące podstawą stwierdzenia nieważności wydanej decyzji.

2. W świetle rozwiązań przyjętych w Ordynacji podatkowej zasadniczo wadliwość materialnoprawna decyzji obwarowana jest sankcją wzruszenia decyzji w trybie stwierdzenia nieważności decyzji, natomiast wadliwość procesowoprawna sankcją wzruszenia decyzji ostatecznej w trybie wznowienia postępowania.

3. W przypadku wznowienia postępowania w sprawie nie ma potrzeby włączania do akt /postanowieniem/ materiału dowodowego będącego podstawą rozstrzygnięcia w decyzji będącej przedmiotem wznowienia, gdyż konsekwencją wznowienia postępowania jest to, że toczy się ono w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, która ma być zmieniona lub uchylona, a więc ocena musi obejmować cały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie objętej wnioskiem o wznowienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi P.P.B. Z. S.A. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej dotyczącej określenia straty za 1999 rok - oddalił skargę.

W dniu 11 marca 2004 r. wpłynął do Izby Skarbowej w B. wniosek P. P. B. "Z." S.A. w Z. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną w przedmiocie określenia wysokości stawki w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1999.

Dnia 2 kwietnia 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 241 par. 1 oraz art. 243 par. 1 i par. 2 Ordynacji podatkowej wznowił postępowanie w żądanym zakresie wobec stwierdzenia braku negatywnych przesłanek procesowych /nie upłynięcie terminów przewidzianych w art. 68 lub art. 70 Ordynacji podatkowej, dotyczących przedawnienia/.