Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. I SA/Wr 3118/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędziowie - Asesor WSA Bogumiła Kalinowska - Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca) Protokolant - Krzysztof Galiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2004 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A Sp. z o.o. w J. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Celnego we W. z dnia [...], Nr [...] zarządzającej zwrot należności celnych, I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...], Nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 17.215 (siedemnaście tysięcy dwieście piętnaście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji nie mogą być wykonane. IV

Uzasadnienie

Postępowanie prowadzone w sprawie, która ostatecznie zawisła przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu wykazuje rzadko spotykany brak konsekwencji organów celnych, czego dowodem są liczne rozstrzygnięcia wydane przez Dyrektorów Urzędów Celnych w L. i we W., a także przez Prezesa Głównego Ceł oraz Dyrektora Izby Celnej we W., z których jedne zmierzały do wyeliminowania wcześniej wydanych orzeczeń, także w postępowaniach wszczynanych z urzędu i w nadzwyczajnych trybach weryfikacji prawidłowości wydawanych przez te organy decyzji. Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy przez Sąd znaczenie mają jednak wyłącznie następujące okoliczności stanu faktycznego.

W dniu [...] Dyrektor Urzędu Celnego w L. wydał 29 decyzji (o Nr: [...] i o Nr [...]), a w dniu [...] 2 dalsze decyzje (Nr [...]). We wszystkich tych decyzjach organ celny stwierdził - wobec towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego -powstanie po stronie Przedsiębiorstwa A Sp. z o.o. z siedzibą w J. G. długu celnego, o którym mowa w art. 212 § 1 Kodeksu celnego. Podstawą zobowiązania strony do uiszczenia należności celnych było stwierdzenie przez organ, że powrotny wywóz towarów kompensacyjnych, uzyskanych z towarów przywożonych został dokonany z uchybieniem terminu określonego w pozwoleniu na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego. Wszystkie te rozstrzygnięcia zostały utrzymane w mocy przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł w postępowaniu odwoławczym.