Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. I SA/Wr 1771/02

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędzia NSA Anna Moskała, Protokolant Ewa Bogulak, po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2004 sprawy ze skargi Zakładu A spółki z o.o. w Ż. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego. Oddala skargę.

Uzasadnienie

2

UZASADNIENIE

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, którą stwierdzono, że z mocy prawa powstał dług celny, wobec części samochodowych ujętych w rachunku nr [...]w kwocie [...]. Jednocześnie wyliczono odsetki od nieuiszczonych w terminie należności.

W uzasadnieniu decyzji organu I instancji wskazano, że przeprowadzona w spółce z o.o Zakład A z/s w Ż. kontrola postimportowa wykazała, że w dokumentacji księgowej formy znajdują się zagraniczne rachunki na zakup części zamiennych do autokarów, przy jednoczesnym braku dokumentów potwierdzających dokonanie odprawy celnej tych części. Uznano więc, że przedmiotowe części zostały wprowadzone nielegalnie. Potwierdziły to ustalenie wyjaśnienia Oddziałów Celnych z J. i Z., które stwierdziły, iż ww. towary nie były zgłaszane wbrew temu co twierdzi skarżąca - do procedury dopuszczenia do obrotu. Ponadto potwierdzeniem, że takie przyjęcie było uzasadnione przemawia również fakt, że skarżąca nie wykazała w jakim stopniu każda z zamontowanych części była niezbędna do kontynuacji dalszej eksploatacji środka przewozowego, wobec czego nie została spełniona jedna z przesłanek o jakich mowa w art. 190 § 1 pkt 19 Kodeksu celnego. Podniesiono również, że wyjaśnienia skarżącej są nierzetelne, o czym świadczą rozbieżności pomiędzy przedstawionymi danymi identyfikacyjnymi pojazdu na fakturach zabezpieczonych w tej firmie oraz w późniejszym zestawieniu sporządzonym przez nią.

W odwołaniu od tej decyzji strona skarżąca zarzuciła, że przy wydaniu decyzji doszło do naruszenia art. 123 oraz art. 190 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niezapewnienie jej udziału w przesłuchaniu funkcjonariuszy celnych z J. i Z. Ponadto zdaniem skarżącej organ celny, niezgodnie z art. 3 § 1 pkt 24 zawęził pojęcie "zgłoszenie celne" w jego ustnej formie, a więc naruszył art. 120 ww. ustawy. Na poparcie swoich twierdzeń przywołała treść rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz.U. Nr 104, poz. 1193), które dawało możliwość dokonywania ustnych zgłoszeń celnych. Żądanie w takiej sytuacji potwierdzenia dokonanego ustnie zgłoszenia celnego jest bezpodstawne. Zarzuciła również naruszenie art. 190 § 1 pkt 18 i 19 Kodeksu celnego poprzez nieuzasadnioną interpretację zawartych w nich sformułowań. Przywołała, iż przedłożyła na żądanie organów celnych zestawienie miesięczne faktur zakupu rzeczy i materiałów eksploatacyjnych niezbędnych do kontynuowania eksploatacji ze szczegółowym opisem przyczyny ich zakupu (nr faktury, rodzaj awarii, opis techniczny wykrytego uszkodzenia, przyczyny awarii, zapasu eksploatacyjnego, dla jakiego autobusu, datę naprawy, miejsce naprawy, przybliżony czas montażu). Za