Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r., sygn. I SA 983/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie WSA Emilia Lewandowska WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Protokolant Anna Milicka-Stojek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2004 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta Z. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] marca 2003 r., nr [...] w przedmiocie komunalizacji nieruchomości skargę oddala

Uzasadnienie

I SA 983/03

UZASADNIENIE

Decyzja nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa utrzymała w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. nr [...], w sprawie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę Miasta Z. prawa własności do zabudowanej nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej [...], obrębie nr [...] oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha., "ujęcie zbiorcze [...]", objętej księgą wieczystą [...] Sądu Rejonowego w Z., opisanej w karcie ewidencyjnej nr [...].

W uzasadnieniu decyzji Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa stwierdziła, że decyzją z dnia [...] listopada 1996 r. Wojewoda [...] stwierdził nabycie z mocy prawa nieodpłatnie przedmiotowej nieruchomości. Od decyzji tej odwołanie wniósł [...] Park Narodowy zarzucając, że uzasadnienie decyzji narusza dyspozycję art. 107 § 3 kpa, jak również nie zbadano, czy sporne mienie służy wykonywaniu zadań publicznych, należących do właściwości organów administracji rządowej. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] marca 1997 r., uchyliła zaskarżoną decyzję i przekazała sprawę Wojewodzie do ponownego rozpatrzenia. Komisja uznała, że Wojewoda nie ustalił, czy istniały podstawy do komunalizacji nieruchomości, czy nieruchomość w dniu 27 maja 1990 r. należała (w znaczeniu władztwa administracyjnego) do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, do kogo nieruchomość należała w znaczeniu cywilnoprawnym. Ustalenie bowiem, że nieruchomość należała do [...] Parku Narodowego (tzn. znajdowała się w zarządzie Parku), wyłączałoby jej komunalizację już na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., nawet bez potrzeby sięgania do art. 11 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 komunalizacji z mocy prawa podlegają jedynie takie nieruchomości, które w dniu 27 maja 1990 r. w znaczeniu władztwa administracyjnego należały do terenowego organu z administracji państwowej stopnia podstawowego, w znaczeniu zaś władztwa cywilnoprawnego - do przedsiębiorstwa państwowego, dla którego wspomniany organ był organem założycielskim, albo do zakładu lub innej jednostki organizacyjnej podporządkowanej Wojewodzie. [...] Park Narodowy nie jest taką jednostką. Stosownie do art. 14 ust. 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr. 114, poz. 492 z późn. zm.), nieruchomości stanowiąca własność Skarbu Państwa, położone w granicach parku narodowego, przechodzą w zarząd parku. Zgodnie zaś z poprzednią, obowiązującą w dniu 27 maja 1990 r. ustawą z dnia 7 kwietnia 1949 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr. 25, poz. 180 z późn. zm.), utworzenie parku narodowego następowało na podstawie rozporządzenie Rady Ministrów zawierającego m.in. ustanowienie podległej Ministrowi Leśnictwa władzy powołanej do sprawowania zarządu parku narodowego (art. 14 ust. 1). Stosownie do § 18 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 r. w sprawie utworzenia Tatrzańskiego Parku Narodowego (Dz. U. z 1955 r., Nr. 4, poz. 23 z późn. zm.), zarząd Parku sprawuje jego dyrektor. Wojewoda nie rozważył ponadto kwestii własności urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania wody zgodnie z art. 49 kodeksu cywilnego.