Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 listopada 2004 r., sygn. I SA 361/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie WSA Daniela Kozłowska (spr.) asesor WSA Anna Tarnowska-Mieliwodzka Protokolant Katarzyna Babik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 listopada 2004 r. sprawy ze skargi Rzymsko-Katolickiej Parafii [...] w [...] na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] grudnia 2002 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA 361/03

U z a s a d n i e n i e

Minister Kultury decyzją z dnia [...] listopada 2002 r., [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] sierpnia 1987 r. o wpisaniu do rejestru zabytków województwa [...] pod nr [...] zespołu kościoła parafialnego pod wezwaniem [...] w [...], w skład którego wchodzi kościół drewniany, plebania murowana i dzwonnica drewniana. Uzasadniając tę decyzję organ podał, że wniosek o stwierdzenie nieważności opierał się na zarzucie wydania decyzji o wpisie do rejestru w warunkach określonych w art. 156 § 1 pkt 2 i 3 k.p.a. Artykuł 156 § 1 pkt 2 k.p.a. stanowi podstawę stwierdzenia nieważności decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] wydając decyzję o wpisie do rejestru posiadał do tego umocowanie wynikające z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury, a zatem istniała podstawa prawna do wydania decyzji. Kwestionowana decyzja nie narusza także rażąco prawa. Z orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wynika, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy a treścią przepisu, w oparciu o który wydana została decyzja, a charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być zaakceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.