Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 listopada 2004 r., sygn. II SA/Kr 2335/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Elżbieta Kremer (spr.) Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2004 r przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie Krzysztofa Kozdronkiewicza sprawy ze skargi R. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia 6 sierpnia 2002 r Nr [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2002r. nr [...] Prezydent Miasta [...] orzekł o odmowie wymeldowania R. M. z pobytu stałego z lokalu nr [...] ul. [...] w [...]. Podstawą prawną wydania decyzji był art.15 ust.2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r o ewidencji ludności i dowodach osobistych /tekst jednolity Dz.U. Nr 87, poz.960 z 2001 r./.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż na podstawie decyzji nr [...] z dnia [...] 1988r. najemcą lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...] jest J. P., a osobami uprawnionymi do zamieszkania żona -B. P., oraz pasierb -R. M.. Z wnioskiem o wymeldowanie R. M. wystąpił J. P. podając, że R. M. wraz z matką B. P. opuścił przedmiotowy lokal w 1997r. B. P. nie przychyliła się do wniosku o wymeldowanie z pobytu stałego R. M. i wyraziła zgodę na jego zameldowanie w tym lokalu, tym samym podtrzymując uprawnienie do przebywania w lokalu. Organ I instancji stwierdził zatem, że R. M. posiada uprawnienie do przebywania w przedmiotowym lokalu określone w art.9 ust.2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. W wyniku przeprowadzonego postępowania organ I instancji ustalił, że R. M. nie mieszka w przedmiotowym lokalu. Natomiast z oświadczenia R. M. wynika, iż nie opuścił dobrowolnie i trwale przedmiotowego lokalu, ale wskutek sporów pomiędzy J. P. a B. P..