Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 listopada 2004 r., sygn. II SA/Kr 3233/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Kisiel Sędziowie WSA Bożenna Blitek spr. WSA Elżbieta Kremer Protokolant: Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2004 r sprawy ze skargi K. O. na decyzję Wojewody [...] z dnia 30 października 2002r. Nr: [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 30.10.2002r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] .2002r. Nr [...] orzekającą o wymeldowaniu K. O. z pobytu stałego z budynku przy ul. [...] w [...].

Na uzasadnienie decyzji podano, że wymeldowanie jest zasadne w oparciu o art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10.04.1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 1984r. Nr32, poz. 174 z późn.zm.), albowiem K. O. bez wymeldowania się opuściła przedmiotowy lokal. Zaznaczono, że wyrokiem Sądu Rejonowego dla [...], Wydział Cywilny z dnia [...] .1998r., sygn. [...] orzeczono wobec K. O. eksmisję z mieszkania położonego w budynku przy ul. [...] w [...]. Eksmisji wprawdzie nie wykonano, ale z zebranych dowodów wynika, że skarżąca nie mieszka pod tym adresem, a zamieszkuje u córki B. A. w [...] , ul. [...]. Podano, że okoliczności te zostały potwierdzone wynikami kontroli dyscypliny meldunkowej, które organy policji przeprowadziły w różnych porach dnia, a także przez sąsiadów. Jeden z nich ujawnił, że po dłuższej nieobecności widział skarżącą kilka dni przed wyznaczoną wizją lokalną, jak razem z córką przygotowywała sporny lokal do tej wizji. W wyniku wizji stwierdzono, że w lokalu pozbawionym prądu, zawilgoconym i zniszczonym znajdują się rzeczy należące do K. O., która od dłuższego czasu nie była widywana na terenie tej realności lub była widywana sporadycznie. Organ II instancji zaznaczył, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002r. (Dz.U. nr 78, poz. 716) obowiązującym od 19 czerwca 2002r. zameldowanie jest jedynie rejestracją faktycznego miejsca pobytu osoby pod danym adresem, a wobec tego wymeldowanie następuje wówczas, gdy postępowanie administracyjne wykaże, że osoba nie zamieszkuje w miejscu zameldowania. W świetle zebranych dowodów nie dano wiary skarżącej, jakoby zamieszkiwała w przedmiotowym mieszkaniu, tym bardziej, że lokal ten praktycznie nie nadaje się do zamieszkania.