Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 listopada 2004 r., sygn. I SA/Ka 2604/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia NSA Ewa Karpińska Sędzia NSA Krzysztof Stanik Asesor WSA Beata Kalaga-Gajewska/spr./ Protokolant referent Anna Florek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2004 r. sprawy ze skargi C.K.- Biuro "A" w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżone decyzje; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł. ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. określa, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane.

Uzasadnienie

Zaskarżonymi decyzjami Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. nr 137, poz. 926 z późn. zm.), art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 z późn. zm.) oraz § 54 ust. 4 pkt 1 lit. a, pkt 2 i pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 156, poz. 1024 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania strony C.K., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Biuro "A" z siedzibą w T. utrzymał w mocy decyzje z dnia [...] r. Urzędu Skarbowego w T., którymi organ ten określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 1998 r. i od stycznia do listopada 1999 r. oraz określił kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w podatku od towarów i usług za miesiąc październik i grudzień 1999 r.

W uzasadnieniu przedstawiając stan faktyczny nawiązał do wyników kontroli podatkowej przeprowadzonej u strony. W jej wyniku stwierdzono nieprawidłowości w rozliczaniu podatku od towarów i usług za wyżej wymienione miesiące, w związku z przyjęciem do rozliczenia kwot podatku naliczonego wynikających z faktur wystawionych przez B spółkę z o.o. z siedzibą w K. ul. [...] NIP [...], która złożyła w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. dokumenty rejestrowe VAT- R i NIP-2. Zdaniem organów podatkowych na tej rejestracji zakończyła się działalność tego podmiotu, gdyż w transakcjach zawartych w miesiącach kwiecień - lipiec 1998 r. wykazał on zerową wartość sprzedaży oraz nie posiadał kopii zakwestionowanych faktur. W postępowaniu kontrolnym jego Prezes, jako świadek złożył oświadczenie, iż "nie wystawiał nigdy faktur na rzecz firmy "A", p. C.K. i nie świadczył żadnych usług marketingowych na rzecz tej firmy, co więcej nie zna pani C.K. i nigdy jej nie widział i nie kontaktował się z nią". Stwierdził również, iż zarówno na fakturach, jak i na umowie współpracy z dnia [...] r. jego nazwiskiem podpisała się inna osoba - takich dokumentów bowiem nie widział i nie podpisywał. Uznano zatem, że spółka z o.o. B podawała nieprawdziwe dane dotyczące miejsca prowadzenia działalności, nie składała właściwych rozliczeń do Urzędu Skarbowego i nie miała na celu rzeczywistego funkcjonowania w obrocie prawnym, a fakt zarejestrowania w rejestrze podatników miał na celu stworzenie na zewnątrz, zwłaszcza przed organami podatkowymi pozorów legalnie prowadzonej działalności gospodarczej, zaś odbiorcom faktur miał dać możliwość odliczania podatku naliczonego zawartego w wystawianych dokumentach. Podkreślono, że podobne stanowisko wyrażone zostało w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2000r, sygn. akt I SA/Gd 2645/98, gdzie uznano, że "mając na uwadze samą istotę podatku od towarów i usług, za podmiot fikcyjny występujący w obrocie należy uznać nie tylko podmiot faktycznie nieistniejący, lecz także podmiot formalnie zarejestrowany bądź to w oparciu o nieprawdziwe lub nieścisłe i nieaktualne dane, który nie składa właściwych deklaracji podatkowych i nie wykazuje podatku należnego wynikającego z wystawianych faktur oraz w konsekwencji nie płaci tegoż podatku. Za prawidłową fakturę mogącą stanowić podstawę do późniejszych odliczeń podatku nie może zostać uznana faktura wystawiona przez podmiot fikcyjny, którego nie sposób uznać za podatnika podatku VAT". W toku postępowania kontrolnego ustalono, iż w 1999 r. głównymi kontrahentami strony byli: "C", "D", "E", F S.A. oraz "G" , a przesłuchania ich, jako świadków wskazują, iż strona zawierała transakcje bez pośredników, a zamówienia kierowane były bezpośrednio do strony, z którą uzgadniano warunki cenowe i warunki dostawy, przy czym organ I instancji nie dał wiary zeznaniom przedstawicieli firmy "H" i "D". Zdaniem organów podatkowych brak jest podstaw do uznania czynności marketingowych dokumentowanych spornymi, zakwestionowanymi fakturami za faktycznie dokonane i w konsekwencji zaistniała konieczność skorygowania wysokości zobowiązania podatkowego zadeklarowanego przez stronę, albowiem nie miała ona prawa rozliczać podatku wynikającego z faktur nie potwierdzonych kopią u sprzedawcy (spółki z o.o. B), który nie pośredniczył w kontaktach pomiędzy stroną, a odbiorcami jej usług.