Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 listopada 2004 r., sygn. II SA/Ka 88/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Asesor WSA Iwona Bogucka Protokolant Ewa Olender po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2004 r. przy udziale- sprawy ze skargi A S.A. - KWK [...] na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w W. stwierdził brak, że brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci zawodowego uszkodzenia narządu słuchu, wskazanej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych u E. W.

Od tego rozstrzygnięcia odwołał się [...] pełnomocnik pracownika.

Decyzją z [...] nr [...] [...]Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Wyrokiem z 19 września 2002 r., sygn. akt II SA/Ka 2676/00 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w Ośrodku Zamiejscowym w Katowicach uchylił wskazaną decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że podczas pracy skarżący był narażony na działanie hałasu ponadnormatywnego, a więc czynnika szkodliwego, mogącego wywołać uraz akustyczny. U pracownika rozpoznano mieszany ubytek słuchu o poziomie 34 dB w uchu lewym i ubytek odbiorczy o poziomie 27 dB w uchu prawym. Sąd przypomniał dalej, że przy zaistnieniu obu przesłanek niezbędnych do stwierdzenia choroby zawodowej domniemuje się istnienie związku przyczynowego pomiędzy warunkami pracy i stwierdzoną chorobą zawodową. Zarówno placówki diagnostyczne, jak i organy orzekające w sprawie odrzuciły istnienie związku przyczynowego w, lecz nie obaliły domniemania. Przyczyną obniżenia poziomu słuchu u skarżącego w uchu lewym, lepiej słyszącym, przy braku wskazania innych przyczyn sprawczych, było działanie nadmiernego hałasu. W odniesieniu do ucha lewego przyczyny ubytku były dwie: ponadnormatywny hałas i zapalenie ucha. Nie można rozstrzygnąć, w jakim stopniu każda z tych przyczyn przyczyniła się do obniżenia poziomu słuchu u skarżącego. Organy administracji sanitarnej prawidłowo zatem przyjęły, że w odniesieniu do ucha lewego nie można rozpoznać choroby zawodowej z uwagi na działanie także czynnika szkodliwego pozazawodowego. Natomiast w odniesieniu do ucha prawego nie było takich podstaw - stwierdził dalej Sąd. Obie placówki diagnostyczne nie wyjaśniły, dlaczego stwierdzony u skarżącego ubytek słuchu nie powoduje upośledzenia narządu słuchu i nie jest chorobą zawodową. Nie wyjaśniono, co, jeśli nie hałas, było przyczyną obniżenia poziomu słuchu u skarżącego w uchu prawym. Na końcu, Sąd stwierdził, że organy obu instancji z naruszeniem prawa posłużyły się kryterium stopnia uszkodzenia słuchu.