Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 listopada 2004 r., sygn. I SA/Bd 393/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz, Asesor sądowy Urszula Wiśniewska, Protokolant Anna Krenz, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 200r.4 na rozprawie sprawy ze skargi W. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia zarzutu uchyla zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie

I S.A./Bd 393/04

UZASADNIENIE

Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wydał w dniu [...] postanowienie Nr [...], w którym stwierdził, iż zarzut z dnia [...] w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego został wniesiony przez W. Z. z uchybieniem terminu. W uzasadnieniu wskazał, że zobowiązana w dniu 18 października 1996r. odebrała tytuły wykonawcze wystawione dnia 19 września 1996r. i dnia 14 października 1996r. Zgodnie z obowiązującym w tym czasie art. 32 § 1, a obecnie art. 27 § 1 pkt 9 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) zobowiązanemu przysługuje prawo zgłoszenia do organu egzekucyjnego zarzutów w terminie 7 dni od dnia otrzymania tytułu wykonawczego. W kwestii dotyczącej niedopuszczalności zastosowanego środka egzekucyjnego w formie zajęcia wynagrodzenia za pracę stwierdził, iż zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wynagrodzenie u dłużnika zajętej wierzytelności zostały skutecznie doręczone zobowiązanej w dniu 1 marca 2004r. Z powyższego wynika, iż siedmiodniowy termin do złożenia zarzutów w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego upłynął odpowiednio w dniu 26 października 1996r. i w dniu 8 marca 2004r. Natomiast zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania wniesiono pismem w dniu 26 marca 2004 r., a więc z uchybieniem ustawowego terminu do ich złożenia.

Na postanowienie organu egzekucyjnego strona wniosła zażalenie, w którym stwierdziła, że w stosunku do części tytułów wykonawczych upłynął termin dochodzenia zobowiązania z powodu przedawnienia. Podniosła, że wcześniej nie mogła zgłaszać zarzutów w stosunku do tytułów, których nie otrzymała. Przytoczyła orzeczenie Izby Skarbowej w B. oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 sierpnia 2002r. (sygn. akt III S.A. 3357/00) dotyczący przerwania biegu przedawnienia. Uważa, że przepis ustawy o ubezpieczeniu społecznym rozszerzający okres przedawnienia do 10 lat nie ma zastosowania w stosunku do jej osoby, ponieważ jeszcze przed nowelizacją ustawy nastąpiło przedawnienie. Zdaniem skarżącej nie może odpowiadać za przewlekłość i bezczynność organu, a także brak potwierdzonych doręczeń decyzji, upomnień, tytułów wykonawczych.