Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Wr 2974/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Kremis Sędziowie WSA Andrzej Cisek Ludmiła Jajkiewicz / sprawozdawca / Protokolant Anna Szokalska - Kruś po rozpoznaniu w dniu 13 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. F. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2000 I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego kwotę 5122,00 zł ( słownie: pięć tysięcy sto dwadzieścia dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarżący J. F. F. zaskarżył decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] o nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. - P. P. z dnia [...] o nr [...] określającą należny podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 2000 w wysokości [...], zaległość podatkową w tym podatku w wysokości [...] oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości w wysokości [...].

Postanowieniem z dnia [...] o nr [...] Urząd Skarbowy W. - P. P. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000. Organ podatkowy uznał bowiem, iż skarżący podlegał w roku 2000 nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i w związku z tym był zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego za ten.

Urząd Skarbowy ustalił bowiem, że skarżący jako obywatel Republiki Francuskiej, zamieszkały na stałe we Francji, przebywał w Polsce od 1998 r., przy czym od 1999 r. jego pobyt nabrał cech stałości. W roku 2000 skarżący, zdaniem organu podatkowego, przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni. Ponadto organ pierwszej instancji ustalił, że skarżący na stanowisko Prezesa Zarządu Spółki A Spółka z o.o. z/s we W. został powołany uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia [...], a więc nie był pracownikiem tej Spółki w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. W związku z tym przyjęto, że w stosunku do skarżącego ma zastosowanie przepis art. 3 ust. 1 a nie ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - zwana dalej updof) oraz art. 16 Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5 - zwanej dalej umową), a także że art. 23 ust. 2 lit. b tej umowy nie ma zastosowania.