Orzeczenie
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 października 2004 r., sygn. III SA 2419/03
Jeżeli faktura lub rachunek uproszczony nie dokumentuje sprzedaży, w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, to w myśl art. 33 tej ustawy nie ma obowiązku zapłaty podatku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi I. M. C. S.A. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 7 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
UZASADNIENIE
Zaskarżoną decyzją z dnia 7 sierpnia 2003 r. (...) Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 9 maja 2003 r. (...).
W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa wskazała, iż w trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej w "I. M. C." S.A. ustalono, iż Spółka w 1999 r. i w latach wcześniejszych dokonała zakupów samochodów osobowych, które następnie odsprzedawała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Strona odliczała podatek naliczony związany z zakupem wszystkich samochodów niezależnie od ich przeznaczenia. Powyższe miało miejsce również w odniesieniu do samochodów przeznaczonych do użytku własnego. W miesiącach styczniu, lutym i marcu 1999 r. Spółka dokonała sprzedaży samochodów osobowych używanych do własnych potrzeb traktując tę sprzedaż jako zwolnioną z VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym. Ponadto ustalono, że w miesiącach styczniu, lutym, marcu, maju, czerwcu, wrześniu i październiku 1999 r. Strona dokonała odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów osobowych, które przeznaczone zostały na potrzeby własne Spółki.
Ustosunkowując się do zarzutów podniesionych przez pełnomocnika Spółki w odwołaniu, organ podatkowy drugiej instancji wskazał, iż zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Zasada ta została jednak przez ustawodawcę ograniczona. Zdaniem Izby Skarbowej, w powołanym artykule określony został przypadek, w którym podatnik ma prawo do dokonania odliczenia przy nabyciu samochodów osobowych oraz innych o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Dotyczy to sytuacji, gdy odsprzedaż samochodów osobowych oraz innych o dopuszczalnej ładowności do 500 kg stanowi przedmiot działalności gospodarczej podatnika. Nie jest natomiast intencją ustawodawcy dopuszczenie do odliczenia każdego podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych przez wspomniane podmioty. Zdaniem organu odwoławczego, wynika to z brzmienia art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wiąże konkretne samochody osobowe - w przypadku których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odsprzedażą przez podmiot. W sytuacji, gdy podatnik, którego przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów osobowych używa samochodu osobowego dla własnych potrzeb, w takim przypadku, zdaniem Izby Skarbowej, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu.
