Wyrok WSA w Opolu z dnia 6 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Wr 1705/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Gerard Czech (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Gocki Asesor sądowy Marzena Łozowska Protokolant: ref. stażysta Iwona Drzewiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2004 r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Izba Skarbowa w Opolu powołując się na art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.) utrzymała w mocy zaskarżoną, a skierowaną do I. K., decyzję Urzędu Skarbowego w Strzelcach Opolskich z dnia [...], nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - lipiec 2002 r.

Uzasadniając przedstawione wyżej rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, iż podatniczka prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu opłacała w latach 2000 - 2002 podatek dochodowy w formie karty podatkowej. Ustalono ponadto, że w 2001 r. kwota obrotów z działalności gospodarczej przekroczyła wartość 38.500 zł, która uprawniała do korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Jednakże pomimo tego, podatniczka nie złożyła zgłoszenia rejestracyjnego, nie prowadziła wymaganej ewidencji dla celów podatku VAT, a także nie składała deklaracji VAT-7. W tej sytuacji organ podatkowy określił podatniczce prawidłową wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca 2002 r. w łącznej wysokości 32.093 zł.

Odwołując się od przedstawionego rozstrzygnięcia I. K. za pośrednictwem pełnomocnika podniosła, iż wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa podatkowego tj. art. 120 Ordynacji podatkowej, poprzez naruszenie zasady legalizmu działania organów podatkowych oraz art. 121 tejże Ordynacji, poprzez naruszenie zasady zaufania do organów podatkowych. Podniesione zostało bowiem, iż podatniczka wybrała najprostszą formę opodatkowania w postaci karty podatkowej, gdyż nie zna się na przepisach prawnych. Skora zatem doszło do zmiany przepisów, w wyniku której podatnicy opłacający dotychczas podatek wg zasad określonych w karcie podatkowej zobowiązani zostali rozliczać się także w zakresie podatku VAT, to organ podatkowy winien pouczyć podatników o powstałych po ich stronie nowych obowiązkach. Zarzucono także, że upoważnienie do przeprowadzenia kontroli nie zostało podpisane przez osobę do tego uprawnioną w myśl art. 283 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Kolejnym zarzutem było stwierdzenie, iż pozbawienie podatniczki prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, z powodów uchybień formalnych i to bez względu na stopień zawinienia podatnika - jakkolwiek zgodne z przepisami ustawy o VAT - jest niezgodne z Konstytucją.