Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Łd 502/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA T. Porczyńska (spr.), Sędziowie NSA A. Cudak, B. Klimowicz, Protokolant K. Brykalska - Stępień, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2004 roku sprawy ze skargi K.W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 807,- zł (osiemset siedem zł) tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Urząd Skarbowy Ł.-Ś. określił K.W. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1998 w wysokości 22.919,20 złotych, oraz powstała w związku z tym zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 4.800 zł.

Organ podatkowy ustalił następujący stan sprawy.

W dniu 28 grudnia 1998 roku K.W. ustanowiła na rzecz swojej córki - W.W.-G. w formie aktu notarialnego (Rep. A nr [...] ) nieodpłatną rentę na czas od dnia l grudnia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1999 roku. Zgodnie z oświadczeniem renta miała być płatna: w kwocie 12.000 złotych do końca grudnia 1998 roku a pozostała kwota w wysokości 12.000 płatna w roku 1999 w czterech równych ratach kwartalnie po 3.000 złotych każda, do końca miesiąca kończącego kwartał. W umowie renty określono cel jej ustanowienia - pokrycie części kosztów utrzymania. Rentobiorczyni potwierdziła odbiór otrzymania poszczególnych kwot. Jak wynika z przesłuchania, W.W.-G. przeznaczyła otrzymane kwoty na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, leczenie stomatologiczne, spłatę kredytów, pokrycie kosztów wycieczki zagranicznej oraz kupno kostiumów codziennych i scenicznych. Organ podatkowy zakwestionował dokonane przez podatniczkę odliczenie od dochodu za rok 1998 kwoty 12.000 zł, stwierdzając, że spełnienie w tym roku tylko jednego świadczenia nie jest wystarczające do stwierdzenia, że istniejący stosunek między stronami ma charakter renty. Zawarta umowa nie jest, zdaniem organu, umową renty a jedynie umową nienazwaną, nie spełnia bowiem podstawowego wymogu - okresowości, stawianego przez przepisy Kodeksu cywilnego. Wskazano ponadto, że renta ma charakter czynności kauzalnej, zaś causa - czyli cel wywiera decydujący wpływ na ważność renty. Przy umowach renty strony najczęściej dążą do zaspokojenia interesów życiowych o typie interesów alimentacyjnych. Zdaniem organu podatkowego, na