Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Lu 146/04

Dnia 8 października 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek /spr/, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Ryniec,, NSA Ewa Gdulewicz, Protokolant asyst. Anna Strzelec, po rozpoznaniu w dniu 8 października 2004 roku sprawy ze skargi "[...]" Spółdzielni Pracy Handlowo-Produkcyjnej w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 rok - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpoznaniu odwołania "[...]" Spółdzielni Pracy Handlowo-Produkcyjnej w L., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] października 2003r. określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. w kwocie 74.931 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że zwiększenie wysokości zobowiązania podatkowego w stosunku do wynikającego z zeznania CIT-8 o kwotę 7.011 zł było skutkiem nie uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków w łącznej kwocie 25.039,39 zł poniesionych na spłatę wartości przedmiotów umów leasingu, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000 Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. o zmianie ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 106, poz. 1150).

Organ podniósł, że badanie dowodów źródłowych i ewidencji księgowej Spółdzielni za 2002r. wykazało, iż realizowała ona cztery umowy leasingu zawarte z Towarzystwem Leasingowym S.A. w W: z dnia [...] stycznia 1999r. - Nr [...], z dnia [...] listopada 1999r. - Nr [...], z dnia [...] października 2000r. - Nr [...] i z dnia [...] grudnia 2000r. - Nr [...], których przedmiotem były samochody ciężarowe. Ponieważ umowy te zawarte zostały przed dniem 1 października 2001r. , to zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r., stosuje się do nich unormowania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez najemcę lub dzierżawcę albo używającego z tytułu najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz realizacji umów o podobnym charakterze, stanowiących spłatę określonej w umowie wartości przedmiotu najmu lub dzierżawy albo używania, jeżeli rzecz tę lub prawo, zgodnie z odrębnymi przepisami, zalicza się do składników majątku najemcy lub dzierżawcy albo używającego; gdy wysokość kwoty spłaty wartości rzeczy albo praw przypadająca na poszczególne raty nie jest określona w umowie, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania umowy. Organ wskazał, że odrębnymi przepisami, zgodnie z którymi należało zakwalifikować przedmioty umów leasingu do majątku stron umowy, były przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993r. w sprawie zaliczania przedmiotów umów najmu lub dzierżawy rzecz albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129), a w szczególności - § 3 pkt 2 i § 2 ust. 2 pkt 1-3.