Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Ka 2260/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Przemysław Dumana Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Mendecka Sędzia WSA Krzysztof Winiarski (spr.) Protokolant: Aleksandra Doruch po rozpoznaniu w dniu 26 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi W. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...] i [...]/100) zł., tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3) orzeka, iż zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Urząd Skarbowy w D. określił W. N. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000 w wysokości 48.369,40 zł., to jest w wysokości odmiennej od wykazanego przez podatnika w zeznaniu podatkowym.

Różnica między tak obliczonym podatkiem, a jego wysokością wynikającą z zeznania podatkowego, była wynikiem zakwestionowania przez organ podatkowy pierwszej instancji prawa podatnika do:

1) odliczenia od dochodu wydatków w łącznej kwocie 4560,00 zł. tytułem rent ustanowionych dla 2 różnych osób, po 2.280 zł. każda,

2) odliczenia od dochodu całości kwoty 48.000 zł., która przekazana została przez podatnika Ośrodkowi Pomocy Charytatywnej "A" z przeznaczeniem na cele charytatywno-opiekuńcze.

Organ pierwszej instancji uznał, iż przedłożone przez podatnika tzw. umowy renty, w istocie stanowią darowizny udzielone na rzecz J. K. i S. B.. Podkreślono, iż stosownie do w/w umów podatnik wypłacił J. K. i S. B. świadczenia w wysokości po 2.280,00 zł., płatne przez okres 5 miesięcy w kwotach po 456,00 zł. miesięcznie, z przeznaczeniem na utrzymanie i rozwój fizyczny i intelektualny. Organ uznając, iż powyższe umowy sporządzono w celu obejścia przepisów podatkowych, zaakcentował, iż świadczenia nie mają cechy trwałości, a nadto nie występują jakiekolwiek podstawy do ustanowienia renty. Urząd Skarbowy podkreślił, że umowy renty (spisano je w zwykłej formie pisemnej) zostały sporządzone na rzecz osób obcych (przypadkowo poznanych), a wielkość świadczenia została dobrana w taki sposób, że po stronie rentobiorców nie powstał obowiązek podatkowy.