Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 padziernika 2004 r., sygn. II SA/Gd 1395/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: WSA Jolanta Górska Asesor WSA Krzysztof Retyk Protokolant: Barbara Kroczak po rozpoznaniu w dniu 7 października 2004 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 15 marca 2001 r. [...] w przedmiocie nakazania użytkownikowi urządzenia technicznego wykonania czynności zmierzających do ograniczenia uciążliwości dla środowiska 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 2 lutego 2001r. Nr [...] 2. orzeka, iż zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Sygn. aktll SA/Gd. 1395/01 (s)

Uzasadnienie

Decyzją dnia 2 lutego 2001 r. Nr[...] Prezydent Miasta [...] zobowiązał E. L., użytkowniczkę tunelu foliowego usytuowanego na terenie nieruchomości przy ul. [...] w [...] do podwyższenia istniejącego emitora do wysokości 6 m ponad dach tunelu foliowego w terminie do dnia 30 marca 2001r. oraz do natychmiastowego stosowania do spalania w piecu zainstalowanym w tunelu foliowym wyłącznie przesuszonego drewna. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska ( t.j. Dz.U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że pismem z dnia 21 września 2000 r. A. S. zamieszkała przy ul. [...] w [...], wystąpiła o zmniejszenie uciążliwości tunelu foliowego znajdującego się na terenie nieruchomości przy ul. [...] w [...], będącej własnością E. L.. Wnioskodawczym stwierdziła, że od wielu lat przez okres 6 miesięcy w roku tunel ten jest ogrzewany, a użytkownik stosuje do spalania korę drzew i inne niedozwolone odpady, a głośno pracujący agregat uniemożliwia wypoczynek. W wyniku oględzin ustalono, że za budynkiem mieszkalnym znajduje się tunel foliowy o wymiarach 29 m x 7,5 m, piec wykonany sposobem rzemieślniczym w odległości 6 m od przedniej części tunelu, a w odległości 12,5 m od przedniej części tunelu wyprowadzony jest emitor (stalowa rura) o wysokości 2.5 m ponad dach tunelu. Na terenie nieruchomości zgromadzona jest duża ilość pni drzew oraz niewielka ilość kory, która zgodnie z wyjaśnieniem strony stosowana jest jako podkład w tunelu foliowym. Tunel ogrzewany jest wyłącznie drewnem w miesiącach kwiecień-maj oraz wrzesień-październik. Sąsiedzi wyrazili zgodę na lokalizację tunelu. A. S. wniosła o zakazanie prowadzenia upraw pod ogrzewanym tunelem. E. L. wskazała, iż tunel wybudowano 14 lat temu, jest on jedynym źródłem utrzymania jej matki. Nadto stwierdziła ona, że wystąpiła o wydanie pozwolenia na użytkowanie tego obiektu i zwróciła się o zalecenia dotyczące zmniejszenia uciążliwości tunelu foliowego. Organ administracji wskazał, że dla przedmiotowej działki obowiązuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zapis: "teren projektowanego budownictwa mieszkaniowego o niskiej intensywności. Pożądane wprowadzenie maksymalnej ilości budynków szeregowych. Dotychczasowe podziały na duże działki zweryfikować. Konieczny szczegółowy plan zagospodarowania. Realizacja w latach 80-tych. Istniejącą zabudowę magazynową docelowo zlikwidować." Organ administracji wskazał że w planie nie ma zakazu upraw ogrodniczych w tunelach foliowych, w związku z tym, z uwagi na interes społeczny orzeczono o nałożeniu obowiązków na podstawie art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska.