Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 września 2004 r., sygn. III SA 2213/03

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Bogusław Dauter (spr.), Sędzia WSA Dariusz Dudra, Sędzia WSA Jerzy Płusa, Protokolant Michał Gwardyś, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2004 r. sprawy ze skargi S-ki z o.o. J. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2000 oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2002 r.,

w sprawie określenia - w wyniku przeprowadzonej kontroli - dochodu, osiągniętego przez skarżącą spółkę J. z o. o. w 2000 roku oraz straty za rok podatkowy [...].09.1996 - [...].12.1997, przypadającej do odliczenia od dochodu za rok 2000. Określone w decyzji kwoty różniły się od tych, które spółka wykazała w zeznaniu ostatecznym. W toku przeprowadzonej kontroli ustalono, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów, poniesione w 2000 roku o koszty z tytułu:

wynajmu samolotów od [...] firmy D. GmbH,

pobytu ich pilotów poza granicami Polski,

opłat lotniskowych i zakupu paliwa do wynajętych samolotów,

prac konserwatorskich (przegląd tratw ratunkowych),

zakupu biletów lotniczych,

zapłaty podatku od towarów i usług.

Kwestionując dokonaną przez spółkę kwalifikację kosztów, organy skarbowe wskazały, że sporna kwota, dotycząca wynajmu samolotów, wynikała z faktur zakupu usług obcych, wystawionych przez firmę D. GmbH z siedzibą

w A., które kontrolowana spółka nabyła w związku z realizacją umowy

o współpracy, zawartą dnia [...] stycznia 1998 r. ze spółką E. [...]. W ocenie organów, z zakresu czynności, objętych tą umową, nie wynikało, aby wykonanie tej umowy wiązało się z obowiązkiem zapewnienia przez skarżącą spółkę przewozów lotniczych. Z tego względu organy kontroli wezwały spółkę skarżącą do złożenia wyjaśnień oraz przesłuchały, w charakterze świadków, osoby w niej zatrudnione. Z tych wyjaśnień wynikało, że loty wynajętymi samolotami odbywały się w ramach świadczenia usług, o których mowa w umowie o współpracy i związane były z potrzebami działalności gospodarczej spółki E. Każdorazowo pasażerem przelotów był D. H. - prezes Zarządu Spółki J. oraz Spółek E. i E., mających wspólną siedzibę w W. - posiadający większościowe pakiety udziałów we wszystkich wymienionych spółkach. Skarżąca spółka nie przedstawiła jednak materiałów dowodowych, potwierdzających realizację potrzeb związanych z prowadzoną działalnością spółki E. Nie przedłożyła też dowodów na okoliczność pobytu H. w miejscach, do których udawał się wynajętymi samolotami, ani też potwierdzających cel jego podróży. Z zeznań pracowników wynikało natomiast, że charakter ich prac nie wymagał korzystania z przelotów. W związku z powyższym organy skarbowe uznały, że spółka nie udokumentowała w sposób należyty związku między poniesionymi kosztami, a uzyskanym przychodem. W efekcie, mając na względzie treść art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. - Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) - dalej: updop, organy odmówiły spółce prawa zaliczenia kosztów wynajmu samolotów w ciężar kosztów uzyskania przychodów.