Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2004 r., sygn. II SA 3069/03
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : Sędzia WSA Protokolant: po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2004r. sprawy ze skargi M. S. na z dnia [...] lipca 2003 r. nr [...] w przedmiocie uregulowania własności nieruchomości rolnych oddala skargę
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2002r. M. S. reprezentowana przez adwokata K. L. wystąpiła do Wojewody [...] o stwierdzenie, że decyzja administracyjna (akt własności ziemi) z dnia [...] grudnia 1977 r. nr [...] wydana przez Naczelnika Miasta i Gminy w [...] na rzecz M. W. w odniesieniu do działki położonej w [...] gm. [...] wydana została z naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wnioskodawczyni podnosił, iż M. W. na rzecz której stwierdzono nabycie przedmiotowej nieruchomości objęła ją w posiadanie samoistne na podstawie nieformalnej umowy darowizny podpisanej ze swoją matką J. W. w 1968 r. i od tego czasu ja użytkuje. Tymczasem z treści Księgi Wieczystej KW [...] prowadzonej dla wskazanej nieruchomości przez Sąd Rejonowy w [...] wynika, że w 1968r. właścicielem darowanej przez J. W. nieruchomości była M. z K. I. A zatem M. W. sporną nieruchomość objęła w posiadanie w złej wierze zaledwie na trzy lata przed wejściem w życie ustawy z dnia 26 października 1971r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych ( Dz. U. Nr 27 poz. 250 ze zm.). Stosownie natomiast do treści art. 1 ust 2 powołanej ustawy właścicielami nieruchomości z mocy prawa stawali się rolnicy którzy od dnia wejścia w życie ustawy posiadali nieruchomości jako samoistni posiadacze nieprzerwanie od lat pięciu, jeżeli jednak uzyskali posiadanie w złej wierze nabycie własności następowało tylko wówczas gdy posiadanie trwało co najmniej przez lat dziesięć . Wobec tego M. W. nie mogła z mocy prawa stać się właścicielką nieruchomości opisanych w akcie własności ziemi, a tym samym organ wydając sporną decyzję dokonał tego z naruszeniem przepisów prawa.