Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 sierpnia 2004 r., sygn. SA/Rz 1824/03

1. W przypadku art. 240 par. 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej chodzi o sytuację, gdy decyzja została wydana w oparciu o rozstrzygnięcie innego organu lub sądu i rozstrzygnięcie to wchodziło w skład szeroko rozumianej postawy prawnej.

2. Zgodnie z przepisem art. 24 ustawy z dnia 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych innych ustaw żądania uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji, która stała się decyzją ostateczną przed 1 stycznia 2003 r. - czyli przed jej dniem wejścia w życie - podlegają rozpatrzeniu w trybie, na zasadach i w terminach określonych w przepisach Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie wskazanych zmian. Przepis art. 24 powyższej ustawy nie dotyczy postępowania o wznowienie postępowania, a tylko postępowań uregulowanych w rozdziałach 18 i 19 Ordynacji podatkowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Teofili S. na decyzję Izby Skarbowej w R. z dnia 12 listopada 2003 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń 1998 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Urząd Skarbowy w T. decyzją z dnia 6 listopada 1998 r. określił Teofili S. za styczeń 1998 r. kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w wysokości 12.425 zł, zaległość podatkową w kwocie 21.213 zł i odsetki za zwłokę w wysokości 6.768,40 zł liczone od dnia zwrotu kwoty 30.000 zł, tj. od 21 marca 1998 r. do dnia wydania decyzji, oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 6.363 zł.

Po rozpoznaniu odwołania Teofili S. od powyższej decyzji, Izba Skarbowa w R. decyzją z dnia 22 lutego 1999 r. uchyliła decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej odsetek za zwłokę oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego i określiła zaległość podatkową w kwocie 17.575 zł, a odsetki za zwłokę w wysokości 5.607 zł, w pozostałej części, tj. co do określenia kwoty zwrotu różnicy podatku, utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Izba Skarbowa powołała art. 233 par. 1 pkt 2a, art. 52 par. 1 pkt 2, art. 53 par. 1 i par. 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. - zwanej dalej Ordynacja podatkowa/, art. 10 ust. 2, art. 33 ust. 1, art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. - zwana dalej ustawą o VAT/. Według ustaleń poczynionych w decyzjach organów podatkowych, podatniczka prowadziła działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej firan, obrusów itd. oraz eksportu tych towarów. W toku postępowania organ I instancji - w oparciu o dokumenty źródłowe sprzedaży i rejestry księgowań - stwierdził, iż na udokumentowanie sprzedaży eksportowej podatniczka wystawiała dwa rodzaje faktur, a mianowicie faktury eksportowe z ceną wyrażoną w dolarach amerykańskich i faktury z ceną wyrażoną w złotówkach i wykazanym należnym podatkiem od towarów i usług według stawki 22 procent. Te "podwójne" faktury opatrzone były tymi samymi numerami, zawierały tę samą datę, to samo oznaczenie towaru, odbiór ich był podpisany przez nabywcę, nadto faktury z ceną złotówkową zawierały adnotację: "zapłacono gotówką". W ewidencji sprzedaży VAT ujęte były wyłącznie faktury eksportowe z wykazaną stawką podatkową 0 procent, przy czym wartość sprzedaży była przeliczana na złotówki według stosownego kursu waluty.