Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 sierpnia 2004 r., sygn. I SA/Ka 1470/03

Dnia 11 sierpnia 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Karpińska, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Asesor WSA Krzysztof Targoński (spr.), Protokolant Aleksandra Żmudzińska, po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi H. K., E. K. i I.K. - wsp. s.c. A w K. na decyzję Izby Skarbowej w K. O/Z w C. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług: oddala skargę. su.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...] Izba Skarbowa w K. Ośrodek Zamiejscowy w C. po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika H.K., E.K. i I.K. wspólników Spółki Cywilnej A, działając na podstawie: art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 z późn. zm.) oraz art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 z późn. zm.), utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...], nr [...], ustalającą w podatku od towarów i usług za lipiec 2001 r. dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty zawyżenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc, tj. w kwocie 1.927.20 zł.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności nawiązano do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy. Otóż w trakcie przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdzono, iż Spółka w deklaracji VAT - 7 za lipiec 2001 r. rozliczyła m.in. podatek naliczony, wynikający z 4 faktur wystawionych przez B z siedzibą w D.. Postępowanie sprawdzające przeprowadzone u wystawcy faktur wykazało, że nie posiada on kopii w/w faktur, nie zaewidencjonował ich w rejestrze sprzedaży za lipiec 2001 r. oraz nie wykazał wynikającego z nich podatku należnego w deklaracji podatkowej.

W dalszej kolejności przedstawiono argumentację odwołania, która oparta została na zarzutach naruszenia prawa materialnego i proceduralnego oraz nieuwzględnienia aktualnej linii orzecznictwa.