Wyrok WSA w Opolu z dnia 5 lipca 2004 r., sygn. II SA/Wr 451/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Roman Ciąglewicz - spr. sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant referent stażysta Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Decyzją z dnia [...] nr [...], Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w O. odmówił przyznania H. S. przyznania zasiłku stałego. Jako podstawę prawną wskazał przepis art. 27 ust.1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz.414 ze zm.). Organ stwierdził, powołując się na postanowienie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności i zgromadzone dowody, że stan zdrowia dziecka nie powoduje konieczności sprawowania nad nim opieki polegającej na stałej, bezpośredniej i osobistej pielęgnacji.

W odwołaniu H. S. podniosła, że jest osobą samotnie wychowującą dwoje dzieci. Umowa o pracę na czas określony trwała do 30 września 2001 r. Dwunastoletnia córka miała 20 września 2001 r. wypadek, który skutkował jej tygodniowym pobytem w szpitalu i unieruchomieniem ręki w gipsie. Druga córka od 1996 r. choruje neurologicznie, w 1999 r. odkryto u niej bardzo silną alergię na roztocza, pleśń i pyłki. Jest pod stałą opieką lekarską. Obie córki otrzymują zasiłki pielęgnacyjne. Wyraźnie zaznaczono, iż istnieje konieczność systematycznego współdziałania w postępowaniu leczniczym i rehabilitacyjnym. Zdaniem odwołującej się, wyczerpana została intencja przepisu art. 27 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, a jednocześnie nie zaistniały przesłanki wymienione w art. 27 ust.2a, które uzasadniałyby odmowę przyznania jej zasiłku. Zarzuciła, że nie została poinformowana o wyniku opinii z badania dzieci z dnia 15 listopada 2001 r., nawet nie wie kto badał dzieci.