Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2004 r., sygn. II SA/Wr 2421/01

sygn.akt 3 II SA/Wr 2421/2001 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia NSA Anna Moskała Protokolant: Katarzyna Dziok po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi J. K. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. - Oddział Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Z. z dnia [...] Nr [...]; II. określa, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji nie mogą być wykonane. III.

Uzasadnienie

sygn.akt 3 II SA/Wr 2421/2001

2

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] Nr [...] - skierowaną J. K. - D. Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. - Oddział Zamiejscowy w J. G. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Z. z dnia [...] Nr [...], którą orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych (narządu słuchu i zespołu wibracyjnego).

Organ odwoławczy ustalił, że J. K. zatrudniony był w wielu zakładach pracy a ostatnio w nadleśnictwie R. w R. - na stanowiskach drwala motorniczego - w narażeniu na hałas i drganie mechaniczne. Stwierdzono jednak, że sam fakt wykonywania pracy zawodowej w narażeniu na wymienione czynniki szkodliwe nie upoważnia do stwierdzenia choroby zawodowej, bowiem z uwagi na wrażliwość osobniczą niezbędne jest jej kliniczne rozpoznanie. Wskazano, że jednostki służby zdrowia -upoważnione do rozpoznania chorób zawodowych (J. Ośrodek Medycyny Pracy oraz Instytut Medycyny Pracy w S.) nie rozpoznały u pana J. K. chorób zawodowych związanych z narażeniem na hałas i drgania wibracyjne. Organ II instancji wywodził też, że stosownie do §10 rozporządzenia Rady Ministrów z 18.11.1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz,U.Nr 65,poz.294 ze zm.) inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej na podstawie orzeczenia lekarskiego przez właściwą jednostkę organizacyjną służby zdrowia i wyników dochodzenia epidemiologicznego. W stanie faktycznym i prawnym sprawy - skoro jednostki służby zdrowia nie rozpoznały zawodowego uszkodzenia słuchu oraz zespołu wibracyjnego - należało, w ocenie organu, stwierdzić brak podstaw do rozpoznania tych chorób zawodowych. Podniesiono też, że Inspekcja Sanitarna nie ma podstaw prawnych do oceniania jakości i rzetelności orzeczeń lekarskich w sprawie chorób zawodowych - może jedynie na podstawie orzeczenia wydać decyzję o stwierdzeniu lub o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Zdaniem organu odwoławczego zatem z uwagi na niespełnienie kryteriów diagnostyczno-orzeczniczych obowiązujących przy rozpoznawaniu uszkodzenia słuchu i zespołu wibracyjnego jako choroby zawodowej - nie znaleziono podstaw do zmiany decyzji organu I instancji.