1. Regulacje art. 190[1] i art. 190[2] Kodeksu celnego dotyczą wszystkich zwolnień celnych, także określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie określenia zwolnień innych niż określone w art. 190[1]-190[41] Kodeksu celnego /Dz.U. nr 156 poz. 1820/. Za takim rozumowaniem przemawia także fakt, iż w rozporządzeniu wykonawczym prawodawca posługuje się pojęciami zdefiniowanymi w przepisie art. 190[2] Kodeksu celnego, np. pojęciem "środki trwałe".

2. Uprawnienie do uzyskania zwolnienia od cła wygasa w wypadku niezłożenia przez uprawnionego wniosku najpóźniej w chwili składania zgłoszenia celnego.

Ponieważ żaden przepis prawa celnego nie wprowadza możliwości uwzględnienia wniosku o zwolnienie od cła przywiezionych towarów złożonego po przyjęciu zgłoszenia celnego, tym samym taki wniosek skarżącego nie mógł być uwzględniony, przy czym bez znaczenia są okoliczności, które spowodowały złożenie wniosku z naruszeniem terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi "Zakładów Lotniczych" Przedsiębiorstwa Państwowego w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej Port Lotniczy w W. z dnia 12 maja 2003 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę.

Decyzją z dnia 12 maja 2003 r. (...) Dyrektor Izby Celnej Port Lotniczy w W. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 26.03.2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia 19.08.2002 r. (...).