Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 czerwca 2004 r., sygn. II SA/Ka 1666/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędzia NSA Henryk Wach, Asesor WSA Małgorzata Walentek, Protokolant Beata Jacek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi A.S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w R. działając w oparciu o art. 1 pkt 2 i art. 4 pkt 5 oraz art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.) oraz § 1, 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. - w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u A. S. choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do powołanego wyżej rozporządzenia.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że warunkiem koniecznym do stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez właściwą jednostkę służby zdrowia. W tym celu A. S. badany był w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.. Ponieważ dwie kompetentne placówki służby zdrowia wykluczyły istnienie choroby zawodowej uszkodzenia słuchu u w/w - brak było podstaw do jej rozpoznania, mimo iż z przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego wynikło, że A. S. zatrudniony był w latach 1959-1962 w "A" G. jako ślusarz, natomiast w latach 1962-1994 w Kopalni Węgla Kamiennego "B" w K. kolejno jako ślusarz i maszynista na powierzchni, z kolei w latach 1994-1999 w "C" S.A. w R., gdzie w latach 1971-1988 hałas w środowisku pracy był istotnym zagrożeniem dla narządu słuchu tzn. równoważny poziom dźwięku przekraczał 82 dB.