Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 maja 2004 r., sygn. III SA 213/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Asesor sądowy WSA Sylwester Golec, Protokolant Maciej Kurasz, po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2004 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w W. , 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącego kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

III SA 213/03

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] września 2002 r. określił R. B. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od maja do października 1997 r. w łącznej kwocie [...] zł, zaległość w tym podatku w kwocie [...] zł oraz kwoty nienależnego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za miesiące od marca do sierpnia 1997 r. w łącznej kwocie [...] zł a także odsetki od zaległości podatkowych. W uzasadnieniu decyzji organ kontroli stwierdził, że podatnik w czasie kontroli skarbowej nie dysponował jakąkolwiek dokumentacją księgową dotyczącą roku 1997 gdyż twierdził, że została ona skradziona. W związku z tym prowadzący kontrolę skarbową wyznaczyli podatnikowi termin, w którym miał on przedstawić duplikaty faktur VAT. W decyzji uznano, że faktury, które nie spełniają wymogów określonych w przepisie § 55 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 154, poz.797 ze zm.) nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ponadto podatnik nie spełnił warunków do korzystania ze stawki opodatkowania 0% przy eksporcie towarów. W toku kontroli skarbowej ustalono, że strona nie dysponowała dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów za granicę Rzeczpospolitej Polskiej. W dokumentach SAD, którymi podatnik dysponował, jako nabywcy towarów wysyłanych za granicę figurowały firmy, które nie istniały lub zostały założone na podstawie skradzionych lub utraconych w inny sposób dokumentów. Ponadto przewoźnicy wskazani przez stronę nigdy nie wywozili eksportowanych towarów. W uzasadnieniu decyzji podnoszono również, że dla potwierdzenia eksportu towarów podatnik posługiwał się sfałszowanymi dokumentami SAD. Wszystkie te okoliczności zdaniem organu kontroli skarbowej dowodziły faktu, że w przypadku podatnika nie doszło do eksportu towarów w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.)