Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 maja 2004 r., sygn. III SA 3237/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Asesor WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Protokolant Teresa Iwaćkowska, po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2004 r. sprawy ze skargi S-ki z o.o. Z. z/s w G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej przy Ministrze Finansów z dnia [...] października 2002 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 14 lutego 2002r., skierowanym do Izby Skarbowej w G., [...] "A." Sp. z o. o. w G. wystąpił o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w G. z dnia [...] listopada 2001r., nr [...], określającej podatek dochodowy od osób prawnych za 2000r., zaległość podatkową w tym podatku oraz odsetki za zwłokę. Decyzja ta została bowiem dotknięta wadami wymienionymi w art. 247 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), powoływanej dalej jako O.p.

Zdaniem strony chybiony jest zarzut zaniżenia przychodu w podatku dochodowym ze względu na zakwestionowanie przez Inspektora Kontroli Skarbowej prawa do rozliczenia podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur korygujących wystawionych za grudzień 2000r. Wprawdzie faktury te nie zostały podpisane przez nabywcę usług, ale wystawiono je w związku z nie uznaniem przez nabywcę pierwotnych faktur niedokumentujących sprzedaży, również nie podpisanych, lecz wprowadzonych do obrotu i rozliczonych przez wystawcę. Strona uznała, że miała prawo do rozliczenia faktur korygujących.