Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2004 r., sygn. III SA 2616/02

Skoro art. 292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dopuszcza możliwość stosowania tego przepisu do spraw dotyczących kontroli podatkowej, nie można odmówić możliwości zastosowania go w przypadku wystąpienia oczywistych omyłek w protokole kontroli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Elżbiety O.-Sz. na decyzję Izby Skarbowa w W. z dnia 28 sierpnia 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowy od osób fizycznych - oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 sierpnia 2002 r. Izba Skarbowa w W., po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika Elżbiety O.-Sz., uchyliła decyzję Urzędu Skarbowego W. z dnia 25 kwietnia 2002 r. określającą należny podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1999 w wysokości 44.425,10 zł, zaległość w tym podatku w wysokości 37.277,90 zł oraz należne odsetki za zwłokę w kwocie 29.150,80 zł i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia. W podstawie prawnej decyzji Izba Skarbowa powołała art. 233 par. 2 w związku z art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że kontrola przeprowadzona w Agencji Wydawniczej "S." spółka cywilna, której jedną z dwóch wspólników była Elżbieta O.-Sz., w zakresie prawidłowości rozliczeń w podatku dochodowym za 1999 r., wykazała nieprawidłowości w prowadzonych urządzeniach księgowych mające wpływ na wysokość deklarowanych podstaw opodatkowania Spółki oraz zawyżenie kosztów uzyskania przychodów. Urząd Skarbowy W. decyzją z dnia 25 kwietnia 2002 r. określił podatniczce należny podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1999 w kwocie wyższej niż zadeklarowany oraz zaległość podatkową wraz z odsetkami. Izba Skarbowa w wyniku rozpatrzenia odwołania pełnomocnika Elżbiety O.-Sz. decyzją z dnia 28 sierpnia 2002 r. w całości uchyliła decyzję organu I instancji i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia. Wskazała na szereg okoliczności faktycznych, które urząd skarbowy powinien zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Zaleciła wykonanie dyspozycji art. 193 par. 6-8 Ordynacji podatkowej oraz sporządzenie uzasadnienia decyzji zgodnie z treścią art. 210 tej ustawy. Ustosunkowała się do zażalenia na postanowienie Urzędu Skarbowego W. z dnia 15 lipca 2002 r. (...) w sprawie usunięcia braków w protokole kontroli. Wyjaśniła, że na postanowienie wydane w toku postępowania, stosownie do regulacji zawartych w art. 236 i art. 237 Ordynacji podatkowej, nie przysługuje zażalenie, natomiast można je zaskarżyć w odwołaniu od decyzji. Podniosła, że postanowienie to zostało wydane w związku z zobowiązaniem urzędu skarbowego do załatwienia sprawy do dnia 15 lipca 2002 r., co z kolei było skutkiem uwzględnienia przez Izbę skargi pełnomocnika na bezczynność organu. Wskazała, iż wydając ww. postanowienie urząd skarbowy zmierzał do usunięcia braków w protokole kontroli, o co wnioskował pełnomocnik i na co nie zgodził się po wydaniu postanowienia.