Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 marca 2004 r., sygn. II SA/Ka 399/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Asesor WSA Małgorzata Walentek, Protokolant Mariola Grąziowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2004 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. działając w oparciu o art. 1 pkt 2 i art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej ( Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.) oraz § 1, 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. - w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u K. B. choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do powołanego wyżej rozporządzenia.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że warunkiem koniecznym do stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez właściwą jednostkę służby zdrowia. W tym celu K. B. badany był w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz w Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.. Ponieważ dwie kompetentne placówki służby zdrowia wykluczyły istnienie choroby zawodowej uszkodzenia słuchu u w/w - brak było podstaw do jej rozpoznania, mimo iż z przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego wynikało, że K. B. zatrudniony był w latach 1978 - 1981 w "A" w M. jako [...] pod ziemią i jako [...] pod ziemią, natomiast w latach 1981 - 1990 w "B" w M. kolejno jako [...] pod ziemią, [...] i [...], gdzie pracował w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej.