Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 marca 2004 r., sygn. II SA/Ka 344/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Apollo Sędziowie: NSA Henryk Wach WSA Małgorzata Jużków - spr. Protokolant referent Joanna Spadek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2004 r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w R. na podstawie art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej /tekst jedn. Dz.U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm./ oraz § 1 § 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. Nr 65, poz. 294 ze zm./ orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u H. M. choroby zawodowej narządu słuchu - wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do powołanego rozporządzenia. Swoje rozstrzygnięcie oparł na orzeczeniu Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S., która to placówka nie rozpoznała, z lekarskiego punktu widzenia, u pracownika zawodowego uszkodzenia słuchu z uwagi na zbyt małe nasilenie ubytku słuchu w uchu prawym, lepiej słyszącym.

Organ orzekający ustalił, iż H. M. podczas wykonywania czynności zawodowych kolejno jako [...] i [...] pod ziemią, w latach 1984 - 2001 w "A" w R., miał kontakt z ponadnormatywnym hałasem o poziomie powyżej 85 dB.

W konkluzji Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. uznał, że pracownik w trakcie zatrudnienia miał kontakt z czynnikiem szkodliwym dla zdrowia - hałasem, to jednak ze względu na treść orzeczenia lekarskiego - wobec braku rozpoznania schorzenia zakwalifikowanego jako choroba zawodowa, nie znalazł podstaw do jej stwierdzenia.