Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 lutego 2004 r., sygn. II SA/Wr 1235/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. do WSA - Barbara Adamiak (sprawozdawca), Sędzia NSA del. do WSA - Anna Moskała, Asesor WSA - Bogumiła Kalinowska, Protokolant - Iwona Procajło, po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Karpaczu z dnia 26 marca 2003r. Nr IX/41/03 w sprawie przyjęcia Statutu Gminy Karpacz I. Stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. Wstrzymuje wykonanie zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Wojewoda Dolnośląski wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Karpaczu z 26 marca 2003r. Nr IX/41/03 w sprawie przyjęcia Statutu Gminy Karpacz, żądając stwierdzenia nieważności zapisów uchwały: § 5 ust. 1 Statutu, § 8 ust. 1 Statutu, § 11 ust. 2 Statutu, § 12 ust. 1, 2, 3, 4c Statutu, § 13 Statutu, § 16 Statutu, § 18 Statutu, § 20 ust. 1 Statutu, § 21 ust. 3 Statutu, § 22 ust. 2, 3 Statutu, § 29 ust. 2 Statutu, § 49 Statutu, § 54 ust. 2 Statutu. W uzasadnieniu wskazał, że dnia 26 marca 2003r. Rada Miejska w Karpaczu przyjęła uchwałę Nr IX/41/03 w sprawie przyjęcia Statutu Gminy Karpacz. Uchwała ta wpłynęła do Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego dnia 4 kwietnia 2003r. Podczas badania legalności przedmiotowej uchwały organ nadzoru stwierdził, że w załączonym do niej "Statucie" znalazły się liczne zapisy naruszające prawo. W związku z upływem 30-dniowego terminu na wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego, wojewoda wnosi na powyższe zapisy skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W Statucie znaczną część naruszeń prawa stanowią powtórzenia zapisów aktów normatywnych wyższego rzędu, w szczególności zaś ustawy o samorządzie gminnym oraz innych ustaw.

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej". (Dz. U. Nr 100 poz. 908) stwierdza, iż "W rozporządzeniu nie powtarza się przepisów ustawy upoważniającej oraz przepisów innych aktów normatywnych" (§ 143), a jego § 118: "Do aktów prawa miejscowego stosuje się odpowiednio zasady wyrażone w dziale V" rozszerza ten zakaz także na akty prawa miejscowego. Celem ustawodawcy było uniknięcie niejasności, dotyczących źródła prawa, z którego pochodzą konkretne regulacje. Jeśli tę samą materię regulują akty prawne różnego rzędu (np. ustawa i uchwała), pojawia się problem interpretacyjny, który prowadzić może do naruszeń prawa. W związku z tym uznać należy, że akt prawa miejscowego nie może normować tych zagadnień, które zostały już unormowane aktami wyższego rzędu i dotyczyć powinien tylko tych spraw, które leżą w kompetencji rady gminy, a nie zostały już uregulowane aktami wyższego rzędu. W związku z tym zapisy statutu, które powtarzają regulacje zawarte w ustawach, stanowią naruszenie prawa.