Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. II SA 2242/02

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. - Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia WSA. - Magdalena Bosakirska Asesor WSA - Andrzej Wieczorek Protokolant - Arkadiusz Zawada po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2004 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] lutego 2002 r. [...] w przedmiocie unieważnienia patentu oddala skargę

Uzasadnienie

S. S., zwany dalej "skarżącym" ubiegał się o udzielenie patentu na wynalazek pn. "[...]". Początkowo spotkał się z odmową (decyzja Urzędu Patentowego z dnia [...] czerwca 1997 r. nr [...]). Odwołanie skarżącego od powyższej decyzji zostało uwzględnione decyzją Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym z dnia [...] maja 1998 r. [...]. Ostatecznie decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] października 1998 r. nr [...] udzielono skarżącemu patent nr [...] na wspomniany wynalazek, z pierwszeństwem od dnia [...] marca 1994 r.

Według zastrzeżenia patentowego "Sposób otrzymywania taśmy do wykrywania w gruncie niemetalowych przewodów, znamienny tym, że na elastyczną taśmę z tworzywa sztucznego nakleja się taśmę metalową, najkorzystniej w postaci wąskiego paska, a następnie na nią nakłada się na przykład samoprzylepną taśmę z tworzywa w ten sposób, że jej krawędzie stykają się trwale z powierzchnią taśmy elastycznej tworząc szczelny kanał dla taśmy metalowej".

W świetle opisu patentowego zaletą wynalazku jest przede wszystkim możliwość stosowania taśmy metalowej nie koniecznie z materiału nierdzewnego z uwagi na fakt, że jest ona szczelnie osłonięta z obu stron. Dwustronna powłoka ponadto zabezpiecza taśmę przed uszkodzeniami na przykład chemicznymi.

S. S.C. K. I., J. G., P. T., zwani dalej "uczestnikami postępowania", domagali się przed Urzędem Patentowym, działającym w trybie postępowania spornego, wydania decyzji ustalającej, iż wskazana przez nich produkcja taśmy oznacznikowo-sygnalizacyjnej nie jest objęta wyżej wymienionym patentem nr [...]. Ostateczną decyzją Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym z dnia [...] września 2000 r. [...] utrzymano w mocy decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] czerwca 1999 r. nr [...], oddalającą powyższy wniosek.