Orzeczenie
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. III SA 1804/02
Organ podejmujący rozstrzygnięcie w trybie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest związany treścią żądania skarżącego i nie ma możliwości wybiórczego uwzględniania skargi. Rozstrzygnięcie wydane w tym trybie nie może również naruszać zakazu reformationis in peius /art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółka z o.o. T.-S. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 3 czerwca 2002 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 1995 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 3 czerwca 2002 r. (...) wydaną na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ w związku z art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 2 ust. 1-3, art. 3 ust. 1 pkt 2, art. 10 ust. 2, art. 27 ust. 4 i ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej /Dz.U. nr 137 poz. 640/ Izba Skarbowa w W. w związku ze skargą Totalizatora Sportowego Sp. z o.o. wniesioną do Naczelnego Sądu Administracyjnego uchyliła w całości własną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 27 czerwca 2001 r. (...) oraz określiła zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 1995 r. w kwocie 586.926 zł oraz zaległość podatkową w tym podatku w kwocie 513.664,85 zł.
W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że decyzją z dnia 27.06.2001 r., w wyniku ponownej analizy materiału dowodowego zawartego w protokole kontroli skarbowej z dnia 22.04.1999 r. (...), w związku z decyzją Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 29.03.2001 r. (...) stwierdzającą nieważność decyzji z dnia 10.05.1999 r. (...) w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 1995 r., Inspektor Kontroli Skarbowej na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym określił Spółce, będącej następcą prawnym Przedsiębiorstwa Państwowego "T.-S.", zobowiązanie podatkowe za grudzień 1995 r. w wysokości 827.572 zł, tj. w kwocie o 357 zł wyższej aniżeli wykazana w deklaracji podatkowej złożonej za ten miesiąc oraz ustalił na podstawie art. 27 ust. 5 tej ustawy dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie odpowiadającej 30 procent zaniżenia zobowiązania podatkowego, tj. 107 zł. Jak wynika z jej uzasadnienia, w grudniu 1995 r. Przedsiębiorstwo refakturowało koszty niektórych usług na inne podmioty. W tym celu wystawiane były rachunki uproszczone, w których wykazywano wartość netto usługi oraz kwotę podatku obliczoną według stosownej stawki podatku. Rachunki te nie były ujmowane w prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług ewidencji oraz w deklaracjach podatkowych z naruszeniem przepisów art. 10 ust. 1, art. 26 i art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
